مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

كـه به پیمـانـه كشـی شهــــره شدم روز الست

مـن همـان دم كه وضو ساختم از چشمـه عشق

چـار تـكـبـیـر زدم یكسـره بـر هر چه كـه هسـت

مـی بـده تـا دهـمـت آگـهـی از ســـر قـضــــــا

كـه بـروی كه شدم عاشق و از بوی كـه مست

كـمـــر كــوه كـم اسـت از كـمــــر مـــور ایـنـجـا

نـا امــیــد از در رحـمـت مشـو ای بـده پرست

بـجـز آن نـرگـس مـسـتـانـه كه چـشـمـش مرســاد

زیــر این طـارم فیـروزه كسـی خوش نـنـشـست

جـــــان فـدای دهـنـش بـاد كـه در بـاغ نـظـــــر

چمـن آرای جـهـان خـوشـتـر از این غنچه نبست

حـافــظ از دولـت عشـق تـو سـلـیـمـانــی شـــد

یعـنـی از وصل تو اش نیست بـجـز باد بدست