بـ.د.هـ.کـ.ا.ر.ی. . . !

چقَـבر پــَـر می ڪِشَـב دلـَـ♥ــمـ (●)

♥ بـﮧ هــَـ♥ــوآی تـُـو (●)

♥ اِنگـــآر تَمـآمـِ پـَرَنـבه ـهآی جَهـآטּ בر قـَلبـ♥ـَمـ (●)

♥ آشیــ♥ـآنـِـﮧ ڪَرבه اَنـב (●)

X

عجبــــ وفـــایـــی دآرد این دلتنگــــی…!
تنهـــــاش که میـــذآریـــی میــری تو جمـــع و کلّی میگـــی و میخنــــدی…
بعد کـــه از همه جـــدآ شدی از کـُنـــج تآریکـــی میآد بیرون
می ایستـــه بغـــل دستــتــــ …
دســتـــ گرمشـــو میذاره رو شونتــــ
بر میگـــرده در گوشــتـــ میگـــه:
خـــوبــی رفیـــق؟؟!!
بـــآزم خودمـــم و خـــودتــــ …

میتــرســم…

کسـی بــوی ِ تنـت را بگیــرد

نغمــه ی ِ دلـت را بشنــود

و تو خــو بگیــری به مــانـدنـش!!!

چـه احســاس ِخـط خطــی و مبـهـمـ یسـت!

ایــن عــاشقــانـه هــای حســود مــن …

تــو را نگــاه مــی‌کنــم کــه خفتــه‌ای کنــار مــن

پــس از تمــام اضطــراب، عــذاب و انتظــار مــن

تــو را نگــاه مــی‌کنــم کــه دیــدنــی‌تــریــن تــویــی

و از تــو حــرف مــی‌زنــم کــه گفتنــی‌تــرین تــویــی

مــن از تــو حــرف مــی‌زنــم، شــب عــاشقــانــه مــی‌شــود

تــو را ادامــه مــی‌دهــم، همیــن تــرانه مــی‌شــود. . .

داغتـــریـن آغــــوش هـــا را از تـنــتـــــ

و شیـریـــن تـریــن بوســــه هـــا را از لبـــانـتـــــ

بیـــرون میکشـــم . . .

بــه تـلـــافـی تمـــامـ ِ روزهــایـــی کـــه

میخــــواهمتــــ و نیسـتـــی . . .

آغــوش من فقـــط به انــدازه تــــــو جــا دارد ...

این تمـــام لـــذت مــن است ...

وقتــی با اصـــرار مــرا می خــوانــی ...

آغــوش مــن فقــط به انــدازه تــــو جــا دارد و بس !

بـــاور نمــی کنــی ...؟

همــین لحــظــه

چشــمهــایت را ببنـــد ...

خیــال مــرا در آغــوش بکــش ...

ببیــن لبـریـز می شــوی از عـشــق ...

از مــــن ...

از نیــازی آمیــختــه به شـــرم ...

بــه چــــه مــانـنـد کنــم خلـــوت آغـــوش تـــو را ؟

بــه یکــی بســـتر گــل ؟


بــه پـرسـتـشـگـه عشــــــق ؟


یـا بـه خلــوتــگــه جــانــهـا کـه غــم از یــاد بـــرد ؟


بــه نـفـــس هــای بـهـــار ؟


یــا بــه یــک خـرمــن یـاس


کــه نـســیـــم خـوش آن را ، همــه جــا بــاد بــرد؟


بــه چــه مــانــنــد کـنـــم؟