نفس هایـــم غمگیــن است ! چه کنـــم ؟
یـــه اتـــاق دارم به انـــدازه همه دنیـــا
اینجـــا تنها تکیه گاهش فقط خداست !
و هـــر چه هست دیوارست .... دیـــوار!
خوابهایــم یتیـــم شـــده انـــد !
لالایـــی لالایـــی بخوان ! همه وجـــدان ها خوابـــند !

پشت یک لَبـــــخند پِنهــان است، تَمـــامـ بُغـض هــای مـَـــن ....

به فرزنــ ـدانمان در کـــ ـودکی


وقت بیـــ ــشتری برای عروســ ـک بازی بدهـــ ـیم


تا وقتـــ ـی بزرگ شـــدند با ادمـــ ـها بازی نکننـــ ـد

وقتی کــه نیستی
شکـــــ دارم که بیایی
وقتی هم که می آیــــی
مطمئن نیستـــــــم که میمانی
وقتی هــــم که میروی
نمیدانم که باز میگردی یا نــه…
این دو دلــــــــی ها
دو راهـــــــی ها
دوگانگـــــی ها
مرا خواهد کشت..
بیـــــــــــا…
و یا
یک بار برای همیشه نیـــــــــــا…!

اینروزا با دردام رفیــق فاب شــُدم
شــب لحافــ ِ تنهایــیم پـُر میشه از دردَم …
دوره کمــَرَم حلقــه میکنه دستاشـو …
در آغوش میکشــه این جسم ِ بی جونـــ ُ
نتــَرس !
خوشبختــَم باهــاش …

ﺭﺍﺑـﻄــﻪ ﺍﯾﺠــــــﺎﺩ ﮐـُﻦ ، ﻭﻟــﯽ ﻭﺍﺭﺩِ ﺭﺍﺑﻄــــــﻪ ﯼ ﮐﺴــــــﯽ ﻧﺸــﻮ .. " ﺣﯿــــــﻮﺍﻧﺎﺕ ﻫـﻢ ، ﺑــﻪ ﺟـُﻔـﺖ ﻫــﺎﯼ ﯾﮑــﺪﯾﮕــﺮ ﮐــــﺎﺭﯼ ﻧــﺪﺍﺭﻧ

اَنــ ـدوه كــه اَز حـ ـَد بــُگـذرد
جــآیــش را مـى دهــد بــه یكـ ــ بى اعتــنایى ِ مــُزمن
دیگــَر مـُهم نـیــستـــ ـ
بـــ ـودن یـــآ نـــبودن ...
دوستـــ داشتــن یـــآ نــَداشتـــن
آنچــه اَهمــیتـــ دآرد
كــ ـشدارى ِ رخــوتنــاكــ ِ حــسى اَستـــ
كــه دیگــَر تـــو را بــ ـه وآكــ ـُنش نمــى كــِشآنــ ـد
در آن لحـ ـظه فــقط در سكـ ــوتـــ غــَرق مــى شــَوى
و نگــ ـآه مــى كــُنى و نگـ ــاه ... !

دل من مـــال تو شد پـس دل خود را مَشِـکن

بگذر از کشـتـن و ســرسختـی  وخـود آزاری

ثبــت کن محــض سند مصـــرع بعــدی مـــرا

" تــو در اعمـاق دلـــم مثـــل خدا جــا داری "

لهجه ی جاهلی وصف تو را هم عشق است

واقعــاً دســـت مـــریـــزاد عجــب ســـالاری !

حکــم سختیـست ، بیا بگـــذر و آقـــایـی کن

تو که در قصـــر دلـم حـاکم وســـردمـــــداری

شهـــرونـدانه تقــاضــــای خــودم را گفــــتم

بررسی کـن بـه کـَـرَم چـون که تو فرمانداری
(یحیی محمدی)

سِیل چشمانـــم باز ، از فـــراقت جاریســت
خستــه ام باز بیـــا ، جمعـــه ها تکراریست

در پـی قافیــــه ها ، چه پریشــــان مانــــدم
قافیه در شعــرم ، با حضــــــورت جاریســت

به هــــــوایت آقـــــا ، بغــــض کـــرده شعــرم
آسمــانش انگار ، نَــــم نَمـــک بارانیــــست

دل مَــن پر غصه ، حال شعرم خوش نیست
نفسی مانده فقط ، جای شکـرش باقیست

در فراغـــت آقـــــا ، چشــــم در راهــــم مَــن
گر چه این جمعه همان ، جمعه ی تکراریست.....