خیلــے وقتـهـــآ میگـــویمتـــ {عزیــــزנلـــمـ}

گــآه از נلتنگـــے ...

گــآه از ته قلبــــــ

اما...

از ســـر هــر چــه کــه بــآشـــנ !

کســے کــه عزیــــز נلـــمـ استــــ ،

تـــــــــویـے...

تـــویـے کــه روزهــآ ستـــ ـ ـ بــے آنکـ ـه ببینمتـــــ

"عــــــآشقــــآنه נوستتـــــ נآرمـ"...

گاهـی بایــد بـا "تــنهــایــی" بسازیم تـــن هـــای" دیگر بــا هـــم بـسـازن

فــقــط " مــن " نــیــســتــم !
تــو بــه همـــــــــه میگویی
" دوســتــت دارم " !
بــا " گِــل " هــم بــســتـــه نــمــی شــود . . .
دهـانــی کــه " هـــرزه " اســت!!!

آهــای خــدااااااااااا
مـگه دنـیارو نــیافـ[!] تـا بـنده هاتـو امتـحان کـنی؟
نـیگا کـن خـیلیا اینـجا دارن تـقلب میـکنن.
بـعضـیا خیـلی راحـت دل میـشکـونن.
بـعضـیا به گریــه کردن ما مـیخـندن
یه عـده خـیلی راحـت دروغ مـیگن.
بـعضـیا خـواب بــقیرو میـگیرن ولـی خـودشون راحـت میـخـوابن.
بـعضـیا با حـرفاشـون اشـک ادمـارو درمــیارن.
خــدایا پـس چـرا سـاکـتی؟

تا روزی کــه بــود،
دســت هــایــش بــوی گــل ســرخ مــی داد!
از روزی کــه رفــت
گــل هــای ســرخ
بــوی دســت هــای او را مــی دهنــد . . .

هر ﻣﺎﺩَﺭﯼ ﻣَﻨﻮ ﺗﻮ ﺧﯿﺎﺑﻮﻥ ﻣﯿﺒﯿﻨﻪ
.
.
.
.
ﺗﻮ ﺩِﻟِﺶ ﻣﯿﮕﻪ ﺍﯼ ﮐﺎﺵ این عروس ﻣَﻦ ﺑﻮﺩ
ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﻮﯼ ﭼﺮﺍﻍ ﻗﺴم
حالا شوماها هــــــــــــــی غفلت کنین

مهربانـــم !
شرمنــده ام
کــه هیچ وقت، مهربانــی هایت را منتشـــر نکردم
امـا تــا دلــت بخواهد گلایـه هـا را "پست" کردم
و غریبه هــا "لایک" زدند ...
کــاش می توانستم
صدای تــو را بنویسم!