میگم خداحافظ

که تو چشم تَر کنی و بگـــی :

کجــا ؟ مگه دست خودته این اومدن و رفتن ؟

که سفت بغلم کنی و بــگی :

هیچ رفتــنی تو کار نیست

همین جـا ” به دلت اشاره کنی” جاته تا همیشه.

آخر سرش محکم بگی : شیر فهم شد ؟؟!

و من ، دل ضعفه بگیرم از این همه عاشقانه های محکمت!

آدمهای ساده را دوست دارم.
همان ها که بدی هیچ ﮐس را باور ندارند.
همان ها که برای همه لبخند دارند.
همان ها که همیشه هستند، برای همه هستند.
آدمهای ساده را باید مثل یک تابلوی نقاشی ساعتها تماشا کرد .
آدم های ساده را دوست دارم. بوی ناب “آدم” می دهند