پرواز کن انگونه که میخاهی....
وگر نه پروازت میدهند انگونه که میخا هند...........

نگاهت را جرعه جرعه می نوشم و بغض هایت را نوازش میکنم تا پنجره باز شود و بیقراریت پرواز کند ، نگاهت را ببخش

یر زمانیست
دل خوش کرده ام
به همین دوستت دارم های بی جواب .........
کاش
پرواز می دانستم
پر می کشیدم
تا اسمانی که تو در ان نفس می کشی....
کاش
موسیقی می دانستم
قطعه ای برای چشمهایت می ساختم
تا به گاه دلتنگی هایم ارامم کند .....
کاش
فلسفه می دانستم
تا توجیه کنم
تمام نبودن هایت را
برای دلی که مدام بهانه گیر توست ......
افسوس
که من
جز عشق تو
هیچ نمی دانم
افسوس ..........

اونقده کیف میده به یکی بگی وایسا ازت عکس بگیرم .. بعد .. . . . ... . . . . . . . . ازش فیلم بگیری )) عین منگلا نگا میکنه ))من که روحم به پرواز در میاد با این حرکت...

من موندم مرغ که در ردیف پرندگانه

چرا پرواز نمیکنه ولی سوسک پرواز میکنه ؟


من همنجا میمونم تا شما بررسی کنید

تقدیم به تو که واقعیت تمام آینه های زلالی نگاهم کردی و من شعله کشیدم.

نگاهم کردی و من آبی شدم. نگاهم کردی و آفتابی ترین سمت غزل گشتم.

نگاهم کردی و من شاعر شدم. بارانی ترین شاعر. دلداده ترین شاعر.

و من از نگاه تو تا خدا رفتم و به زیارت آسما نی ترین معبد آسمانها رسیدم . من زائر چشمان تو شدم .

زائر ضریح دریا . زائر دقایق آسمان . زائر حقیقت کهکشانها .و من زائر تو شدم .

زائر چشمهایی که تمام دنیای من شدند . چشمهایی که مرا به قله می رسانند .

چشمهایی نه از جنس غزل بلکه خود غزل. خود خود عشق . تمام تمام صداقت .

چشمهایی مثل چشمه سار ترا نه در سکوت شاعر. چشمهایی به رنگ دلهای بی ریا .

به شکل قشنگ حادثه ی عشق . چشمهایی شبیه خود اتفاق عشق.

به دیدن چشمهای تو که می آیم عجیب یاد آسمان می افتم و دلم پر پرواز میگیرد و مرا تا اوج تو پر می دهد .

به دیدار چشمهای تو که می آیم چنان در جذبه ی اهورائیت گم می شوم که زمان در ذهن خاطره ام نمی ماند.

تقدیم به بهترین.

جایی که معیار پرنده طعم کباب اوست ، پرواز نقش لعاب است بر کاسه های خورش !