یه نگاه به کفش های قشنگت کن دو عاشق ؛

 دو یار که بدون هم جایی نمیرن با هم خاکی 

میشن با هم میرن زیر بارون ؛

 اگه یکی فدا شد دیگری هم فدا میشه ؛

کاش آدمها از کفشاشون یاد میگرفتند رسم وفاداری و عشق رو

مار از پونه، من از مار بدم می‌آید
یعنی از عامل آزار بدم می‌آید
هم ازین هرزه علف‌های چمن بیزارم
هم ز همسایگی خار بدم می‌آید
کاش می‌شد بنویسم بزنم بر در باغ
که من از این‌همه دیوار بدم می‌آید
دوست دارم به ملاقات سپیدار روم
ولی از مرد تبردار بدم می‌آید
ای صبا! بگذر و بر مرد تبردار بگو
که من از کار تو بسیار بدم می‌آید
عمق تنهایی احساس مرا دریابید
دارد از آینه انگار بدم می‌آید
آه، ای گرمی دستان زمستانی من
بی‌تو از کوچه و بازار بدم می‌آید
لحظه‌ها مثل ردیف غزلم تکراریست
آری از این‌همه تکرار بدم می‌آید

تو…عاشق بارانی…
من…می ترسم از باران…
تو…غمگینی…
من… اما خوشحالم از این که تو
گول هیچ چتری را نخواهی خورد…
گاهی گنجشک ها از ترس باران
به قفس پناه می برند…
کاش من هم عاشق بودم
من از چترها و قفس ها می ترسم…!

(نجیب زاده)

کاش میدانستم چگونه میتوان به زخمهای پا گفت تمام مسیر طی شده اشتباه بود!

عجیب دلم هوای تو را کرده. کاش تصویرت نفس میکشید...

 

^{دلتنگی چه حس بدی است....}

^{تنهایی چه حس بدی است}

^کاش...

^{پاره ای ابر میشدم}

^{دلم مهربانی می بارید}

^{کاش نگاهم شرار نور میشد}

^{اشتی میدادش}

^و

^{که دوست داشتن چه کلام کاملی است}

^و

^من...

^{چقدر دلم تنگ دوست داشتن است!}

^{کاش بودی و میفهمیدی وقت دلتنگی یک آه چه وزنی دارد!}

^{لطفاهی نپرس دلتنگی چه معنی دارد؟!}

^{دلتنگی معنی ندارد... درد دارد...}

کاش میشد بنویسم بزنم بر در باغ

که من از این همه دیوار بدم می آید

دوست دارم به ملاقات سپیدار روم

ولی از مرد تبر دار بدم می آید

ای صبا بگذر و از من به تبر دار بگو

که از این کار تو بسیار بدم می آید...

(محمد سلمانی)

بیا از ابر دل، شبنم بسازیم

بیا از درد دل، مرهم بسازیم

نگو گشتیم آدم را ندیدیم

خدایی کن، بیا آدم بسازیم

(مجتبی کاشانی)