داغـــونی اَم از آنجـــــا شــــروع شُـــــد

کــــه فَهمیـــــدَم . . .

اَز میـــــان ایـــــن همـــــه "بـــود"

مَــــن در آرزوی یکــــی اَم کــــه " نَبـــــود"

مـهـربـانـی تـا کـــــــی ؟؟

بـگـذارسـخـت باشم و سـرد !!

بـاران کـه بـاریــد … چـتـر بـگـیـرم و چـکـمـه !!
! خـورشـیـدکـه تـابـیـد … پـنـجـره ببـندم و تـاریـک !!!

اشـک کـه آمـد … دسـتـمـالـی بـردارم و خـشـک !!!

او کـه رفـت نـیـشخـنـدی بـزنـم و سـوت . . .

گاهـی " سکـــــــــــــــــــــــوت " علامت رضایت نیســـت ! . . شـــــــــاید کســـی داره خفـــــــــــــه می شـــــه پـشـــــــت سنگیـــنــــیِ یـــــــک درد...!

دل میزند ز شوق نوای وصـــــال دوست
به به عجب خدنگ نماید، کــــمال دوست

این نور عرش باشد و یا قــــرص آفتاب
یا آنکه بر فـروغ نشسته جــمال دوست
گويي که بازفصل بهاران رسیــــده است
کز هرطرف چـو باد وزیده شمال دوست
بر عاشقان و خــســـته دلان از وفا بگو
تا با سرور و شـوق نماید سؤال دوست
ای پیر میکده! چـکـــــنم جام آتشین؟
زیرا که نوش کـــرده ام آب زلال دوست
با شوق وبانشاط وشعف «سائس» اینچنین
گوید خدای را کـه: مبادا زوال دوسـت

ایــــن یـــک فـــاجعه بود . . . یــک فــاجـعـه . . . عـــمـق ایــن درد را زمـــانـی حــس کـردم کــه : وقـــتــی بـی پــروا گــفتـم: انــدکی دلـــگــیرمــــ . . . بــیتـفـکر اولــیــن حـــرف دلــت ایـــن بــود : به درکـــــــــــــ

ماه کــــامل در یونان!


فوق العــــادست ....

یکــــی بود که می گفت :
عشق صدای فاصله هاست
صدای فاصله هایی که غرق ابهامند
و من بیزارم از فاصله ها
و پرم از صداهایی که عاشقانه نیست
و
عاشق همیشه تنهاست ...

براي خيانت ،

هــــزار راه هــســــت

اما هـيــچ کــــدام

به انـــدازه تـظاهـــر به دوست داشتن

کــثـيــف نـيـســـت !

بــه روزهـــایــ سخــتــ نبــودنتــ قســمـ !
کــه بــودنـتــ هـمـ
دردی را دوا نـکــــرد...

عکســـــت را نگــــاه میکنــــم
آخ کــــه ایــــن عکـــس پیـــر نمیشـــود
امــــــا
پیـــــــرم میکنــــد