بـه‌وقــت تنهــایــی،
مــرد، زیــر بــاران سیگــار مــی‌کشــد؛
زن، پشــت پنجــره!

امــا، نــه بــاران، مهــم اســت،
نــه مــرد، نــه پنجــره، نــه زن!

مهــم،
تنهــایــی اســت کــه دود مــی‌شــود .
رضا کاظمی

اینجــا جایــــــے اســت کــه ,



آدمهایــش بــا گفتــن دو جملــه ;



بــه هــم "محــرم" میشونــد،



امــــــا ...



بــا یــک دنیــا عشــق نــه .................!

قــول بــده کــه خــواهــی آمــد
امــا هــرگــز نیــا!
اگــر بیــایــی
هــمه چیــز خــراب می شــود!
دیــگر نــمی تــوانــم
اینــگونــه بــا اشتــیاق
بــه دریــا و جــاده خیــره شــوم!
مــن خــو کــرده ام
بــه ایــن انتــظار،بــه ایــن پـرســه زدن هــا
در اسکــله و ایستــگاه!
اگــر بیــایــی
مــن چشــم بــه راه چــه کســی بمــانــم؟

دنیا پر از تباهــــی است،

نه به خاطر وجـــود آدمهای بد، بلکــه به خاطـــر سکـــوت آدمهـــای خـــوب

هــــرجــا کــه مــی بیـــــنم نــوشــــته است :

"خـــواســـتن تــوانســـتن است"

آتـــــش مــــی گــــیرم !

یعــنی چــه ؟!

یعـــنی او نــخواست

کـه نشد ؟

مـمـکـنـــه کــه بـرآیــتـــــ

تکـــــــــــــــــرآری بآشمـــــــــــ...


امـآ بــدون هیــــچگـآه!


دیــگر بـرآیـتـــــ تـکــرآر نـمیـشومــ(!)