اِی کَسـانـی *کـِه دَمْـپایی تُوالِـتْ را خیسْ میکُنـید@* بِـدانیدْ و آگاه *بـاشـِید@* کـه دَر رُوزِ مَعاد،آنـان کِـه بَعْد از شُمـا پا دَر آن دَمْپـایی کَرْدِه انـْد وَ جُورابِشان خیسْ شُـده است، و بَنْـدْ بَنـْدِ تَنِشان مُورْ مُوْر گـَشْتِه أسْتْ و نَتوانِسْتِـةانْد کـارِشان* را با لـِذّتْ بـِه إتْـمامْ بـِرِسانَـنْد، بـِه بـِهِشْت* می رَوَنْد@*وَ سُوگَـنْد بـه* پَرْوَردِگـارِ آسْـمانْها وَ زَمـینْ * کـِه شُما با همانْ دَمْپاییها دَرْ جَـهَنَمْ مَحْشُورْ مـیشَویدْ *و آنْها را چُونْ تـازیانِةای خیسْ بَر* جایْ جایْ وجُودِتانْ می آفـْکَنیم

چـه اشـتـبـاه بـزرگـیسـت تلخ کردن زندگی خود بـرای کـسـی کـه در دوری مـا شـیـریـن تـریـن لـحـظـات زنـدگـیـش را سپری مـی کـند .............

هــمـه ی قـراردادهــا را کـه روی کـاغـذهـای بـی جـان نـمی نویسنـــــــد ! بــعـضی از عـهـدهــا را روی قــلـب هـای هــم مـی نــویــســیـم ... حـواست به ایـن عـهـدهـای غـیـر کـاغـذی بـاشـد ... شکستنشان یک ادم را میشکند. ............

ایــن روز هـا ... سهم مــن از داشتــن تــو فقـط خـوابی ست کـه بـــرای آمدنت مــی بینــم...

مـهـربـانـی تـا کـــــــی ؟؟ بـگـذارسـخـت باشم و سـرد!! بـاران کـه بـاریــد... چـتـر بـگـیـرم و چـکـمـه!!! خـورشـیـدکـه تـابـیـد... پـنـجـره ببـندم و تـاریـک !!! اشـک کـه آمـد... دسـتـمـالـی بـردارم و خـشـک !!! او کـه رفـت نـیـشخـنـدی بـزنـم و سـوت ....

گـــاهی بـاید به دور خـود یک دیــوار تنهایی کشید نـه بـرای اینکه دیگران را از خـودت دور کنی بلکـه بـرای اینکه ببینی بــرای چه کســـانی اهمیت داری کــه این دیوار را بشکنند..

اصــولا آدم هـایی که ارزش دوسـت داشـتـن را نـدارنـد
درسـت هـمـان آدم هـایـی هـسـتـنـد
کـه مـا مُـصـرانـه سـعـی مـی کـنـیـم دوسـتـشـان داشـتـه باشـیـم…!
ایـن قـانـون نـیـازی بـه اثـبـات نـدارد

آمارها نشان می دهد کـه : استفاده از کلــمه ی " دوستت دارم ... " از مصرف دستمال کاغذی هم بیشتر شده است