گاهی سکوت دوست معجزه می کند و تو می آموزی که بودن همیشه در فریاد نیست

گاهی دلت بهانه هایی می گیرد که خودت انگشت به دهان می مانی...
گاهی دلتنگی هایی داری که فقط باید فریادشان بزنی اما سکوت می کنی ...
گاهی پشیمانی از کرده و ناکرده ات...

گاهی دلت نمی خواهد دیروز را به یاد بیاوری انگیزه ای برای فردا نداری و حال هم که...

گاهی فقط دلت میخواهد زانو هایت را تنگ در آغوش بگیری و گوشه ای گوشه ترین گوشه ای...! که می شناسی بنشینی و"فقط" نگاه کنی...

گاهی چقدر دلت برای یک خیال راحت تنگ می شود...
گاهی دلگیری...شاید از خودت...

گاهی نیاز داری به یه آغـــــــــــــوش بی منت که تو رو فقط و فقط واسه خودت بخواد که وقتی تو اوج تنهایی هستی با چشماش بهت بگه هسـتم تا آخرش

تنها که باشی .... گاهی آرزو می کنی ؛ یک نفر اسمت را صدا کند ! حتی اشتباهی ... !

گاهی تنهایی آنقدر قیمت دارد که درب را باز نمی کنم
حتی برای “تو” که سالها منتظر در زدنت بودم . . .!

گاهی مجبور میشوی دوستی را کنار بگذاری...
بی هیچ دلیل قانع کننده ای برای او...
اما تو که خود خوب میدانی چرا این کار را کرده ای...
پس چه سخت است تو بدانی و نتوانی بگویی...
و چه سخت تر برای او که نمیداند و قضاوت هم میکند

وقتی که دیر رسیدم و با دیگری دیدمت

فهمیدم که گاهی

هرگز نرسیدن بهتر است از دیر رسیدن . . .

نه من آنم که ز فيض نگهت چشم بپوشم
نه تو آنی که گدا را ننوازی به نگاهی

در اگر باز نگردد ، نروم باز به جايی
پشت ديوار نشينم ، چو گدا بر سر راهی

کس به غير از تو نخواهم
چه بخواهی چه نخواهی
باز کن در ، که جز اين خانه مرا نيست پناهی

قلبم را عصب کشی کرده ام دیگر نه از سردی نگاهی می لرزد و نه از گرمی آغوشی می تپد . . . . . .

آدم ها زود پشیمان میشوند!
گاهی از گفته هایشان،
گاهی از نگفته هایشان...
گاهی از گفتن نگفتنی هایشان
و گاهی هم از نگفتن گفتنی هایشان...