مادربزرگ می گفت:

قلبت که بی نظم زد....از همه عاشق تری

اشکت که بی اختیار ریخت....از همه دلتنگ تری

شبت که با درد گذشت....فکرت از همه درگیرترست…

کجایی مادربزرگ..قلبم بی نظم میزند

اشکم بی اختیار می آید و شبم...شبم...شبم..با درد ...

کاش میگذشت 

پلک نمی زنم
خیال نکن برای لحظه ای از دیدنت خواهم گذشت
منی که بی تاب با تو بودنم
گر پلکی هم بزنم
دیدگانم را می شویم
تا گام نهی بر رویش

گر هیچ نباشد جز تو
تو هستی و امید باران
نگاهت طراوت تک تک لحظه های من است
و باران طراوت زمین
دیگر چه می خواهم
من و این همه لحظه های پر طراوت و امید باران
خوشبختی را لمس نکنم

درمان باید کرد حس لامسه ام را