بعضی هایمان شانس گفتن کلماتی را داریم که برخی دیگر حسرتش را
مثل : بابا، مامان، پدربزرگ . . .
( آلبرت انیشتین)

خيال دلكش پرواز در طراوت ابر



به خواب مي ماند.


پرنده در قفس خويش



خواب مي بيند.


پرنده در قفس خويش


به رنگ و روغن تصوير باغ مي نگرد .


پرنده مي داند


كه باد بي نفس است


و باغ تصويري است .


پرنده در قفس خويش



خواب مي بيند .



هوشنگ ابتهاج

چرا نمي گويند كه آن كشيده سر از شرق

آن بلند اندام سياه جامه به تن،

دلبرِ دلير ز شاهراه كدامين ديار مي آيد

و نور صبح طراوت بر اين شب تاريك چه وقت مي تابد؟

در انتظار اميدم،

در انتظار اميد طلوع پاك فلق راچه وقت

آيا من به چشمِ غوطه ورم در سرشك خواهم ديد؟


از حميد مصدق

چشمهايت سيراب سیراب


و نگاهم،


تاول زده از تابش تشنگي


برويم دعاي باران بخوانيم ‍.



تو با دل من



من با دل تو


باور كن با لبخند چترهايمان بر مي گرديم

گفتم کجا؟گفتا بخون
گفتم چرا؟گفت از جنون
گفتم که کی؟گفتا کنون
گفتم مرو......
خندید و رفت...

خدایا...
خدای من زیباست
دیوارهای خالی اتاقم را
از تصویرهای خیالی او پر میکنم
خدای من زیباست
خدای من رنگین کمان خوشبختی است

هر كه آيد گويد:
گريه كن، تسكين است
گريه آرام دل غمگين است

چند سالي است كه من مي گريم
در پي تسكينم

ولي اي كاش كسي مي دانست
چند دريا
بين ما فاصله است
من و آرام دل غمگينم

امسالم مثل هر ســــــــال بدون تو تــــــموم شد
امسالم گذشت و باز مثل هر ســــال حـروم شد
امسالم مثل هر ســــال نیــــــومدی تو پیشـــــم
کم کم دارم از دوریت دیگه افســـــــــــرده میشم
خسته شدم از اینکه تنــــــــــــــــــــهایی بشینم
تو کنج اتـــــــــــاقم هی عکســـــــــــــــــاتو ببینم
خسته شدم و می خــــــــوام یــــادم بره هستم
من از هـــــــمه دنیـــــــا دلگیــــــــــرم و خسته م
این عیـــــــد و نمی خـــــــوام، من عیـــدی ندارم
این عیــــــــــــــد واســـــــــــــــــه من روز عــــذابه
عیــــــــــدم مثل هر روز ، هر روز مثل دیــــــــــروز
من حــــــــــــــــــال دلم خیلی خـــــــــــــــــــــرابه
احســـــاس می کنم دارم دق می کنم اینـــــجا
این خـــونه یه زنــــــــــــدونه این خـــونه و هر جا
هر جا که نشـــــــــونی از تو اونجـــــــــــا نباشه
دق مــرگـــ شدم و می خوام این دنیـــــا نباشه
احســــــــاس می کنم دیگه هیچ راهی نـــدارم
من موندم و تنـــــــهاییم با این دل زارم
می ســـوزم و می ســازم من هیچی نمی گم
اما عزیزم عیــــــــــــدو تبریکــ به تو میگم

حرف كمي نبود قرار ومدار عشق


اما چه فايده –


كه نفهميم يار را!


اي روح هاي ناب !


دوباره به پا كنيد


قدري براي اهل زمستان


بهار را !

تونل ها ثابت کردند که حتی در دل سنگ هم ، راهی برای عبور هست ...
ما که کمتر از آنها نیستیم ، پس نا امیدی چرا . . . ؟
...........
بیایید سال نو رو با امید به اینکه میتونیم موفق باشیم شروع کنیم و شاد باشیم بی هیچ بهانه ای