حرفي واسه گفتن نداري...ساكت بودن رو به خيلي حرفا ترجيح ميدي...وميري تو لاك خودت از يه جايي به بعد...ازاينكه دوستت داشته باشن ميترسي ...جاي دوست داشته شدن ها توي تن وفكرو قلبت ميسوزه از يه جايي به بعد...فقط يه حس داري حس بي تفاوتي .نه از دوست داشتن ها خوشحال ميشي ونه از دوست نداشتن ها ناراحت ...از يه جايي به بعد...توي هيجان انگيزترين لحظه ها هم فقط نگاه ميكني...

بعضي آدم ها را .... نمي شود داشت ....

فقط مي شود .... يك جور خاصي .... دوستشان داشت !

بعضي آدم ها اصلا براي اين نيستند كه براي تو باشند...
يا تو براي آن ها !...

اصلا به آخرش فكر نمي كني ..

آنها براي اينند كه دوستشان بداري ...

آن هم نه دوست داشتن معمولي نه حتي عشق !

يك جور خاصي دوست داشتن كه اصلا هم كم نيست ...!

اين آدم ها حتي وقتي كه ديگر نيستند هم

در كنج دلت تا ابد يك جور خاص ... دوست داشته خواهند شد ...!

ميگم: ديدين ﺟﺪﻳﺪﺍ ﭘﺴﺮﺍ ﺍﺑﺮﻭ ﺑﺮﻣﻴﺪﺍﺭﻥ

ﻣﻮﻫﺎﺷﻮﻧﻮ ﻫﺎﻱ ﻻﻳﺖ و ﻟﻮﻻﻳﺖ ﻣﻴﻜﻨﻦ

ناخن بلند ميذارن

با عشوه حرف ميزنن

كم كم ميترسم پارك دوبل رو فراموش كنن!!!

اگه يه روز فرزندي داشتي بيشتر از هر اسباب‌بازي ديگه‌اي براش بادكنك بخر . بازي با بادكنك خيلي چيزا رو به بچه ياد مي‌ده . بهش ياد ميده كه بايد بزرگ باشه اما سبك، تا بتونه بالاتر بره .. بهش ياد ميده كه چيزاي دوست داشتني مي‌تونن توي يه لحظه، حتي بدون هيچ دليلي و بدون هيچ مقصري از بين برن، پس نبايد زياد بهشون وابسته بشه.. و مهمتر از همه : بهش ياد ميده كه وقتي چيزي رو دوست داره نبايد اونقدر بهش نزديك بشه و بهش فشار بياره كه راه نفس كشيدنش رو ببنده، چون ممكنه براي هميشه از دستش بده..

قبلنا مي‌گفتن: مرد بايد ايستاده بميرد يا با گلوله سربي توي سينه...

مرداي امروزم زير موچين و بوتاكس و پروتز و عمل بيني‌, جون ندن خيليه !

مغرور و خودشيفته نيستم

ولي ياد گرفتم كه توزندگيم

منت احدي رو نكشم

خداحافظ تو فرهنگ لغت من جوابش فقط يه كلمه است

"به سلامت"

همين....!!!

پاسخ شاعر مرد:

به نام خداوند مرد آفرين........كه بر حسن صنعش هزار آفرين

خدايي كه از گل مرا خلق كرد........چنين بالغ و عاقل و نازنين

خدايي كه مردي چو من آفريد........وشد نام وي احسن الخالقين

پس از آفرينش به من هديه داد.......مكاني درون بهشت برين

خدايي كه از بس مرا خوب ساخت...ندارم نيازي به لاك ، همچنين

رز و ريمل و خط چشم و كرم........تو زيباييم را طبيعي ببين

دماغ و فك و گونه ام كار اوست..........نه كار پزشك و پروتز ،همين

نداده مرا عشوه و مكر و ناز...........نداده دم مشك من اشك و فين

مرا ساده و بي ريا آفريد............جدا از حسادت و بي خشم و كين

زني از همين سادگي سود برد........به من گفت از آن سيب قرمز بچين

من ساده چيدم از آن تك درخت..........و دادم به او سيب چون انگبين

چو وارد نبودم به دوز و كلك.............من افتادم از آسمان بر زمين

و البته در اين مرا پند بود............كه اي مرد پاكيزه و مه جبين

تو حرف زنان را از آن گوش گير.........و بيرون بده حرفشان را از اين

كه زن از همان بدو پيدايشت.......نشسته مداوم تو را در كمين

کل کل زن و مرد ................شاعر زن مي گه:

به نام خدايي كه زن آفريد.....حكيمانه امثال من آفريد

خدايي كه اول تو را از لجن....و بعدا مرا از لجن آفريد

براي من انواع گيسو و موي.....براي تو قدري چمن آفريد

مرا شكل طاووس كرد و تو را.....شبيه بز و كرگدن آفريد

به نام خدايي كه اعجاز كرد.......مرا مثل آهو ختن آفريد

تو را روز اول به همراه من.........رها در بهشت عدن آفريد

ولي بعدا آمد و از روي لطف......مرا بي كس و بي وطن آفريد

خدايي كه زير سبيل شما........بلندگو به جاي دهن آفريد

وزير و وكيل و رئيس ات نمود.....مرا خانه داري خفن آفريد

براي تو يك عالمه جنس خوب.....شراره،پري ،نسترن آفريد

براي من اما فقط يك نفر........براد پيت من را حسن آفريد

برايم لباس عروسي كشيد........وعمري مرا در كفن آفريد

“بلد نيستم مثل خيليا وقتي ناراحتم از دست كسي همه بديهايي كه در حقم كرده از روز ازل و بزنم تو روش بلد نيستم منت محبتهام و بذارم سر كسي كه با بي مهري آزارم ميده بلد نيستم پشت كسي حرف بزنم و بعد به خاطر منافعم جلوش دولا راست بشم بلد نيستم واسه دردام دنبال همدرد بگردم بلد نيستم از كسي گله كنم فقط بلدم فاصله بگيرم از همه وتنها و تنها تر شم ...”