گاهی به خاطرش ماندن را تحمل کن رفتن از دست همه برمی آید !

قلم چند گاهیست نام تو را چکه می کند و من روزهاست یاد تو را گریه می کنم نام تو، یادِ تو، دستانِ تو، تو ... تو ... نگاهت عمیق بود، عمیق و مهربان چشمانت دست نیافتنی بود، سرابی واقعی می دانی؟ لحظه ای که کسی از نگاهت الگو می گیرد، دلهره می گیرم ... غمگین می شوم می خواهمت ... امروز آسمان، دریایی زلال بود، مثل دلت راستی در آن دنیا هم آسمان آبی است ...؟

آن گونه دوستم بدار، که گرهی ازهم بگشاییم. تنها، دلبســـــته ی من مباش! چنــــان،دوستم بدار که هر روز شوق مان بیشتر شود. مگو ! به مـــــرگ تو، برای من نمیر نــــــ ـ ـَه ، چنان مکن زنــــــــــــده باش و دوستم بدار. فـــــــ قـــــــــ ط هـ مــــــ یــــــ ن ...

آسمان اینجا همیشه بارانیست سر راهت چتر می گذارم شاید وقت آمدنت من دیگر نباشم مبادا خیس شوی . . .

دیگر به کسی نمی گویم : دوستت دارم ... انگار دوستت دارم های من ؛ خداحافظ شنیده می شود !.!.!

تنهایی ادمها به دریا عمق داره...ولی پر کردنش بایه لیوان محبت ممکنه...

پروردگارا ، آرامش را همچون دانه های برف ، آرام و بیصدا ، به سرزمین قلب کسانیکه برایم عزیزند ، بباران .

آقا اجازه؟مطلب امروز ما خداست... توضیح میدهید که جای خدا کجاست؟ قرآن نوشته که او همه جا هست و مادرم... اصرار میکند قبله کمی سمت راست...

هیچ کس کامل نیست اینگونه نگاه کنید... مرد را به عقلش نه به ثروتش زن را به وفایش نه به جمالش دوست را به محبتش نه به کلامش عاشق را به صبرش نه به ادعایش مال را به برکتش نه به مقدارش خانه را به آرامشش نه به اندازه اش اتومبیل را به کاراییش نه به مدلش غذا را به کیفیتش نه به کمیتش درس را به استادش نه به سختیش دانشمند را به علمش نه به مدرکش مدیر را به عمل کردش نه به جایگاهش نویسنده را به باورهایش نه به تعداد کتابهایش شخص را به انسانیتش نه به ظاهرش دل را به پاکیش نه به صاحبش جسم را به سلامتش نه به لاغریش

گفتمش بى تودلم میمیرد: گفت باخاطره هاخلوت كن.. گفتمش خنده به لب میمیرد.. گفت باخون جگرعادت كن.. گفتمش باكه دلم خوش باشد؟ گفت غم رابه دلت دعوت كن.. گفتمش راز دلم راچه كنم؟ گفت باسنگ دلت صحبت كن!!!