زندگی همینه :
انتظار یه آغوش بی منت …
یه بوسه بی عادت …
یه دوستت دارم بی علت …
باور کن زندگی همین دوست داشتنهای ساده س …

در شــگفتم كــــه مـــــردم در ســــينه 

مردی شیخی را گفت ای شیخ :چه چیز بر روی انگشتر خیش هک کنم تا غم دنیا فراموش کنم و غصه ی روزگار نخورم.شیخ دست بر ریش خود کشید و فکزی کرد همی سپس جواب داد هک کن
"به درک"‏O_o
مردک چنین کرد و به سعادت رسید^__^
شما نیز چنین کنید^_^

ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺣﺴﺎﺑﺪﺍﺭﯼ ﺧﻮﻧﺪﻡ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﻣﯿﺸﻪ ﺭﻭﯼ ﻋﺸﻖ ﻫﻢ ﺑﻬﺎ ﮔﺬﺍﺷﺖ
ﻭ ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻢ : ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺣﺪ ﺑﻬﺎ ﺑﺪﻫﯽ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺪﻫﮑﺎﺭ ﻣﯿﺸﻮﯼ
ﻋﻤﺮﻣﻔﯿﺪﺕ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﻣﺴﺘﻬﻠﮏ ﻣﯿﺸﻮﯼ
ﻭﻗﺘﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﯼ ﻭﻗﺘﯽ ﺗﮑﻤﯿﻞ ﺷﺪﯼ ﻭﻗﺘﯽ ﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﯼ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﺪﻥ
ﺩﺭ ﺍﻧﺒﺎﺭ ﻋﺸﻘﺶ ﻣﯿﻔﺮﻭﺷﺪﺕ،ﺁﻥ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺗﺨﻔﯿﻒ ﻭﯾﮋﻩ !
ﻭﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺑﻌﻀﯽ ﻭﻗﺖها ﻫﺮ ﭼﻘﺪﺭ ﻫﻢ ﺧﻮﺑﯽ ﮐﻨﯽ ﻣﯿﺬﺍﺭﻧﺶ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ
ﻫﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﺳﺮﺑﺎﺭ...

حقیقت دنیا..

سیمین بهبهانى

زیادی خوب بودن خوب نیست
زیادی که خوب باشی دیده نمیشوی
میشوی مثل شیشه ای تمیز
کسی شیشه ی تمیز را نمیبیند
همه به جای شیشه ، منظره ی بیرون را میبینند
ولی وقتی شیشه کمی بخار بگیرد
وقتی کمی منظره ی بیرون را بد نشان دهد
همه آنرا میبینند
همه سعی میکنند تمیزش کنند
زیادی خوب بودن خوب نیست
زیادی که خوب باشی شکننده تر میشوی
با هر قدرناشناسی دلت ترک بر میدارد
میشکند
تکه های شکسته را در دستانت میگیری
نگاه میکنی به نتیجه ی زیادی خوب بودنت
زیادی خوب بودن خوب نیست
زیادی که خوب باشی به زیادی خوب بودنت عادت میکنند
آنوقت کافیست کمی بد شوی
همه گمان میکنند زیادی بدی ...
ﺧﺴﺮﻭ ﺷﮑﯿﺒﺎﯾﯽ ﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎ ﮔﻔﺖ:
کاش میشد...
آدمی، گاهی...
فقط گاهی!!!
به اندازه نیاز بمیرد...
بعد بلند شود...
آهسته آهسته...
خاک هایش را بتکاند...!
اگر ...
دلش خواست!!
برگردد به
زندگی...
دلش نخواست
بخوابد تا ابد...

در زندگی من اتفاق هایی همیشه می افتند

در آسانسور باز کردم دیدم یه دختره وایساده، گفتم خرابه؟
گفت: نه گفتم پس چرا وایسادی؟
گفت: رو در نوشته ظرفیت 4 نفر، وایسادم پر شه دیگههههه
منو بیخیال عادت دارم
ولی آسانسوره بیچاره رفته سر خیابون مسافر بزنه

هوا ابری و من با چشمای تر
دوباره بدون تو میرم سفر

شبیه یه تصویر بی حس و حال
دوباره بدون تو میرم شمال

با من حسرت پرسه تو اسکله
کنار تو با کمترین فاصله

با من عادت غرق دریا شدن
به عشق تو باز تو دلت جا شدن

کدوم ساحلِ دِنج پهلوی تو
بشینم پی رَدی از بوی تو

صدفها، صدف اوج غم با منِ
دل تنگمو، صخره پس میزنه

چه وقتی، کجا قایق لحظه ها
منو میبره تا رسیدن به ماه

شمال و غــروب و معـمـای تـو
کـدوم روزِ خـوبـه تماشـای تـو…

امان از غم جاده و بغض من
میبارم برای سبک تر شدن