لبریزِ توام
لبریزِ تو
و غمگین

لبریز
تنها
ترسیده
و غمگین..

ببین که کابوسِ نبودن
با بودنِ یک آدم چه می‌‌کند..

می گفت: باید باز کنی در ِ دلت را رویِ لبخند آدمها...

می گفت: هر کدام از این درها یک کلید بیشتر ندارند...

می گفت: کلید ِ دل آدم دست خود ِ آدم نیست...

می گفت: انگاری کلیدها را دم ِ خلقت پخش کرده اند بین آدمها

هر کسی یکی برداشته برای خودش...

می گفت بلند شو برو بگرد... بگرد ببین کلید قلب کیست توی دستهایت؟...

ببین کلید قلبت کجاست؟...

^{این روزها من}

^{خدای سکوت شده ام}

^{خفقان گرفته ام تا}

^{آرامش اهالی دنیا}

^{خط خطی نشود...}

^{اینجا زمین است}

^{اینجا زمین است رسم آدمهایش عجیب است}

^{اینجا گم که میشوی}

^{بجای اینکه دنبالت بگردنن}

^{فراموشت میکندد.........}