مادرم نماز می خواند و من آواز !
.
.
عقایدمان چقدر فرق دارد !
او خدای خودش را دارد منم خدای خودم را !
خدای او بر روی قانون و قاعده است و از قدیم همین بوده !
خدای من بر اساس نیازم و تجربیاتم است و هر روز کامل تر از دیروز است !
او خدا را در کنج خانه و معجزه می بیند !
من خدا را در آسمان ها و درون خودم ! در قطره ای باران ، بغض هایی پر از اشک ، در شادی از ته دل ! در ثانیه به ثانیه زندگیم !
او جلوی خدایش سجده میکند !
ولی من در آغوش خدایم آرام میگیرم !
نمی دانم
خدای من واقعی تر است یا او !
دین من بهتر است یا او...

مرا به یک آغوش گرم میهمان کن ، اهل چای یا قهوه نیستم !‏

چشم می گذارم

می شمارم آخرین نفسهایم را

قایم می شوی...

خوب می دانم کجای سینه ی منی

اما هر بار دلم خواسته از من ببری...

چشم می گذاری

خودم را گم می کنم

جای همیشگی

داخل کمد لباسهایت

در آغوش پیراهنی با دکمه های باز

جایی که هیچ وقت نخواهی پیدایم کنی

تا خوابم ببرد...

گاهی می ترسم از تاریکی!

چشم از من برندار...!

دلم خواب اصحاب کهف خواست …
در آغوشت

دل آدم چه زود خر میشه!
با یک “دلخوشی”
با یک ” هستم ”
با یک ” نترس ”
با یک ” نوازش ”
با یک ” آغوش ”
و چه راحت خرد میشه
با یک نگاه “متفاوت ”
با یک حرف ” نامتعارف ”

تو بی اندازه زیبایی ، همین است که آغوشم برایت گیج میخورد ، من بلد نیستم بی اندازه بغل بگیرم

به آغوش من بیا

بگذار حافظه ی ابدیت

پر شود از خاطره ی بوسه‌های گرمِ تو

همیشه ذکرِ عاشق‌ترین‌های دنیا همین است

"مردِ بی‌ عشق مثلِ زمینِ بی‌ خاطره است"

سرد و بی‌ حاصل ..