یاران !

رها یم کنید...

اینجا دلی برای سوختن نیست

به بی راهه کج کنید قافله ام را

به بیابانم پناه دهید ....

نا کجا آبادم در آغوش

یاران!

وقتی صدای قافله خوابید

به شبان آرزو هایم بگویید :

در این بی کران هستی جا گذاشتمش !!!!

یادم را به باد بسپارید...!!!

دست نوشته های یاسی از شیراز_عنوان: قافله

لعنتی نه در آغوشت گرفته ام...
نه تورا بوسیده ام...
نه حتی موهایت را نوازش كرده ام...
اما...
ببین...
چگونه برایت عاشقانه مینویسم...

به آغوش تومحتاجم

برای حس آرامش

برای زندگی با تو

پر از شوقم پر از خواهش

به دستای تو محتاجم

برای لمس خوشبختی

واسه تسکین قلبی که

براش عادت شده سختی

به چشمای تو محتاجم

واسه تعبیر این رویا

"که بازم میشه عاشق شد تواین بی رحمی دنیا"

به لبخند تو محتاجم

که تنها دلخوشیم باشه

بزار دنیای بی روحم"به لبخند تو زیباشه"

تنهایی عار نیستـــــــــ ،

اتمام حجت استـــــــــ با

آغوش های بی در و پیکری

که به جز به وقتـــــــــ بی کسی

به رویتـــــــــ گشوده نمی شود !!

ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﻢ ﺍﺯ ﺩﻝﺗﻨﮕﯽ ﻋﺎﺷﻖﺗﺮﻡ

ﯾﺎ ﺍﺯ ﻋﺎﺷﻘﯽ

ﺩﻝﺗﻨﮓﺗﺮ!

ﻓﻘﻂ ﻣﯽﺩﺍﻧﻢ

ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻣﻨﯽ

ﺑﯽ ﺁﻥﮐﻪ ﺑﺎﺷﯽ

ﻭ ﺭﻓﺘﻪﺍﯼ

ﺑﯽ ﺁﻥﮐﻪ ﻧﺒﺎﺷﯽ ...

" ﻋﺒﺎﺱ ﻣﻌﺮﻭﻓﯽ "

لعنتی نه در آغوشت گرفته ام...
نه تورا بوسیده ام...
نه حتی موهایت را نوازش كرده ام...
اما...
ببین...
چگونه برایت عاشقانه مینویسم

شهری که مردمانش یک آشنا ندارد
در دل هزار نیرنگ ، یک هم صدا ندارد
شهرم پر از ملال است ،تاریخ یک خیال است
شهرم قلم شکسته ،ماندن در او عذاب است
شهرم سکوت و خاموش، آغوش ها فراموش
شهرم سکون و راکد ،دیوار ها پراز گوش
سلول انفرادی ،کشتار دسته جمعی
زندانیان در این شهر هر گور را بنامی
شهرت کجاست یارم؟ خاکت کجا نشسته؟
درویش خسته ی تو تا انتها شکسته
دست نوشته های یاسی_اینگونه بود شهرم...

من یقین دارم که برگ،
کاین چنین خود را رها کردست در آغوش باد،
فارغ است از یاد مرگ!
آدمی هم مثل برگ، می تواند زیست بی تشویش مرگ،
گر ندارد همچو او آغوش مهر باد را،
می تواند یافت لطف «هر چه بادا باد را »

"فریدون [!]