کاش می شد که کسی می آمد

باور تیره ی ما را می شست

و به ما می فهماند

دل ما منزل تاریکی نیست

اخم بر چهره بسی نازیباست

بهترین واژه ،همان لبخند است

که ز لبهای همه دور شده ست

کاش می شد که به انگشت نخی می بستیم

تا فراموش نگردد که هنوز انسانیم.

سلام. من tanaz khanoom هستم، از اعضای جدید #Bia2Uni ...

سلام. من XSwcl098r5 هستم، از اعضای جدید #Bia2Uni ...

زن زیبـاســتــــــــ ...
چهـ آن زمان که از فرط خستگی چهره اش در هم است...
چهـ آن زمان که خود را می آراید از پس همه خستگیهـــــایش...
چهـ آن زمان که فـــــریاد می زند بر سرت
وتو فقط حرکت زیبای لبهـــــــــایش را می بینی...
چه آن زمان که کودکی جانش را به لبانـــــــــش رسانده
و دست بر پیشانی زدهـ و لبخند می زند...
زن زیباستـــــــــــ ...
آن زمانی کهـ خستهـ از همهـ تُهمت ها و نابرابری ها
باز فراموشش نمی شود کهـ
مـــــــــادر است،
همــــــــــسر است،
راحــــــتـــــ جان است...
زن زیباست
زمانی که لطافت جسم و روحش را توأمان درک کردی؛
زمانی که خرامیدنش را بین بازوانت فهمیدی؛
زمانی که نداشته های خودت را
به حساب ضعفش نگذاشتی؛
آری زن زیبـــــاست...

بالاخـــره یاد میگیری
از یک دوستت دارم ساده برای دلت یکــ خیال رنگارنگ نبافـــی...

که رابطه

یـــعنی بازی و اگــــر بازیگـــری نکنی میبازی...

که داستان های عـــاشقانه

از یک جایی به بعــــد رنگ و بوی منطق به خود میگرند...

که سر هـــر 4 راه ِ تـــعهد، یک هوس شیرین چشمک میزند...

یاد میگیری که

خودت را دریغ کنی تا همیشه عزیز بمـــانی...

که آدمـ جمـــاعت

چه خواستن های سیری ناپذیری دارد

و چه حیلـــــــــهـ هایی برای بهـ دست آوردن...

که باید

صورت مسئله ای پر ابهام باشی نه یک جواب کوتاه ُ سادهـ ...

که وقتی باد میاید

باید کـــلاهت را سفت بچسبی نه بازوی بغل دستی ـَت را...

 باید بفهمی

در انتهای همه ی گپ زدن های دوستانه،

بــــــــاز هم تنـــهــایی

و آن همان لحظه ایست کهـ

همه چیز را بی چونُ چرا میپذیری...

با رویی گشاده
و لبخندی که دیگـــر خودت همـ معنی ــَــش را نمـــیفهمـــی...

ﺩﺧﺘــــــــﺮﻫﺎ
ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﺍﻭﻟﺸﺎﻥ ﺳﺎﺩﻩ ﺗﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺍﻧﮕﺎﺭ
ﺳﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﭘﻮﺷﺪ ، ﺳﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ
ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﺎ ﺷﯿﻄﻨﺖ ﺍﺳﺖ
ﻭﻗﺘﯽ ﻣﯿﺨﻨﺪﺩ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺍﺳﺖ ...
 ﻭﻗﺘﯽ ﺩﯾﺪﯼ ﮐﻢ ﮐﻢ ﻏﻠﯿﻆ ﺁﺭﺍﯾﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ
ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎﯼ ﭘﺮ ﺯﺭﻕ ﻭ ﺑﺮﻕ ﺗﺮﯼ ﻣﯽ ﭘﻮﺷﺪ
ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺗﻮﯼ ﻋﮑﺲ ﺑﺎ ﻏﺮﻭﺭ ﺩﻭﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﺑﯿﻦ
ﺑﺪﺍﻥ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﯾﺶ ﻫﻢ ﺩﯾﮕﺮ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ
ﺑﺪﺍﻥ ﺍﺯ ﯾﮏ ﻋﺸﻖ ﻋﻤﯿﻖ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﺳﺎﺩﮔﯽ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﭼﺸﻤﺶ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮﺩ
ﻫﯿﭻ ﻣﺮﺩ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﺍﯼ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﭘﺴﻨﺪﺩ
ﻫﯿﭻ ﻣﺮﺩ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﺍﯼ ﺭﺍ
ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﻓﺮﺽ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ
ﺩﯾﮕﺮ ﺭﻭﯾﺎﯾﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﺩﯼ
ﺑﺎﯾﺪ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﯽ ﺗﺎ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺑﺒﯿﻨﺪﺕ
ﭼﻬﺎﺭ ﺷﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﯽ ، ﻗﺪ ﺑﻠﻨﺪ ، ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎﯼ ﺁﻧﭽﻨﺎﻧﯽ
ﺩﺧﺘﺮﻫﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﺍﻭﻟﺸﺎﻥ ﺳﺎﺩﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ...
بعد از آن
آنهـــا دیگر خودشان نیستنـــد

خوبــــ من
من تو را به کسی هـــدیه میدهم
که از من عاشــــق تر باشد و از من برای تو مهـــربان تر
من تو را به کسی هــــدیه میدهم
که صـــدای تورا از دور،در خشــم،در مهـــربانی،در دلتنـــگی،در خستگــی
در هزار همهمه دنیــــا،یکه و تنها بشناسد
من تو را به کسی هــــدیه میدهم
که از لحن صــدایتـــــ تشخیص دهد
که امروز هوای دلتـــ آفتابـــی ست
یا آن دلــی که من برایش میمیرم ســرد و بـــارانی ست
ای بهـــانه زنـــده بودنم
من تو را به کسی هـــدیه میدهم
که قلبش بعد از هزار بار دیدن تو،باز هم به دیوانگــی و بی پروایــی
اولیــن نگاهی که هیچ گاه نصیبـــ من نشد،بتپــــد
همانطور عاشقانـــه،همانطور مبهوتـــ و مبهــم
من تو را با دنیای حسرتـــــ به او خواهم بخشید
حسرتــــ یک نـــگاه،یک لمـــس،یک تپـــیدن
نمیدانم او از من برایت عاشــق تر و مهــربان تر خواهد بود؟؟!!
ولی بی ادعا اقــرار میکنم،که هر روز دلــــم بیشتر برایت میتــپد
و در روزهایی بی تو بودن دلـــم تنگ و تنگ تر میشود
روزهایی که فاصله فاصله بین من و توستـــ !!

آدمهایی هستنـد ک ِ آدمـ َند!

دستانتـآن را دَم به دقیقه میبوسند ُ بو میکشند

گاهی می آیند از دور نگآهتـآن میکنند ُ قربان صدقه راه رفتن تـان میروند

در خلوتـ دو نفری ِتـآن ولووم صدایشان را بالا میبرنـد ُ

تآ ته ِ نفسهایشان دیوآنه وار صدایتان میکنند ُ

دوستت دارم هایشآن را پشت سر هم تکرآر میکنند،

جلویتـ ناگهانی سبز میشوند تـا کمی ذوق ُ شوقت ـان را ببینند،

ک ِ یکـ هوو دستانتـان باز شود ُ جآنی بگیرید از هم...

از پشت سر دستانتـان را میگیرند ُ

سعی دارند مآندنتــآن را همیشگی کنند و قهر ها را پس بزنند ُ شمآ رآ دریابند

آدمهایی هستند ک ِ خستگی ـتآن را به جآن میخرند ُ

هیچ گآه منت ـی از سویشآن روی ِ سرتآن سنگینی نمیکنـد !

آدمهایی ک ِ کآر و زندگیشآن ، مآل ُ مقامشـآن ،

تنها داراییشآن دو جفتـ چشمآنتـان است ُ بـَس ! یا شاید دستانتـان ... !

شب ها سرشآن را روی ِ بالشت میگذارند ُ

صبح ها به اُمید ِ هوآی ِ دیدنتـآن چشمآنشان را به روی ِ دنیآ باز میکنند،

همین آدم ها هستند ک ِ نمآز عشق رآ ب ِ جآ می آورند

آدم هایی هستند ک ِ هرچه بنویسی ـشآن تمآم بشو نیستند ک ِ نیستند

این ها آدمهایی هستند ک ِ

با وجودشان عشق ، لبخنـد ، زندگـی ، مزه ی ِ عسل به دهآنمــان میگیرد!

چکــــرم نازینی نازلان گــــؤزی جیــــــران منه باخ
منه باخ سئــــوگلی جانان جــان آلان سان منه باخ

حسرتین دن یانارام شمـع کیمی هرگون گئجه لر
نه دوروبسان سؤنوؤر عـمرین شمعی جانا منه باخ

سینه ایچــره اوؤرگیــــــم هر گئجه لر قـــان آغلار
گـوی اُولوم هر گئجه قـوربان سنه جانان منه باخ

یانیروق عشـــق اُودینــا هر بیـــــریمیز بیر یاندا
گل قـــوتارسین بو فـراقین گورلیـــم سن منه باخ

سـاخلارام گؤزلریم اوؤستینده عــــزیزیم سنی من
سینه م اوؤستــــونده یاتان گـــؤزلرینی آچ منه باخ

گوی سنه کؤلگه اُولــــــوم دالدالانیم قــامتینه
یول گئدنده گؤزلیــــــم بیر دو لان هــردن منه باخ

ایستمه عشــــق اُودینا من قــُوجالان واختا یانام
آتش عشقینی ســـؤندوؤرماق اوؤچـون بیر منه باخ

ای عزیزیم نئیه صـــدرانی قُویورسان غریب غربتده
سن قریب کؤنلیمی یاد ایله سُون هردن منه باخ