حسن باران این است ، که تبسّم دارد

باران که می بارد تو در راهی از دشت شب تا باغ ِ بیداری

صدای پایش آرام آرام به گوشم می رسد

、、｀、、ヽ、ヽ ヽ｀、ヽ、ヽ、ヽ｀、ヽ、ヽ｀｀、、｀、、ヽ、ヽ ヽ｀、ヽ、ヽ、ヽ｀、ヽ、ヽ｀｀、、｀、、ヽ、ヽ ヽ｀、ヽ、ヽ、ヽ｀、ヽ、ヽヽ、ヽ、ヽ、ヽ ヽ｀、ヽ、ヽ、ヽ｀、ヽ、ヽ ヽ、ヽ｀｀、ヽ、ヽ、ヽ.｀、ヽ、ヽ｀｀、、｀、、ヽ｀、ヽ 、ヽ｀、ヽ ╱◥████◣ │田│▓ ∩ │◥███◣ ╱◥◣ ◥████◣田∩田│ │╱◥█◣║∩∩∩ ║◥███◣ ││∩│ ▓ ║∩田│║▓田▓∩║ ｀、ヽ、ヽ、ヽ｀、ヽ、ヽ｀｀、、｀｀、ヽヽ｀、ヽ、ヽ、ヽ｀、ヽヽ｀、ヽ、ヽ、ヽ｀、ヽヽ｀、ヽ、ヽ、ヽ｀、ヽ

باز باران با ترانه میخورد بر بام خانه... خانه ام کو؟ خانه ات کو؟ آن دل دیوانه ات کو؟؟؟؟ روزهای کودکی کو؟ فصل خوب سادگی کو؟ یادت آید روز باران! گردش یک روز دیرین.. پس چه شد؟! دیگر کجا رفت؟! خاطرات خوب و شیرین باز باران، بی ترانه، بی هوای عاشقانه، بی نوای عارفانه، درسکوت ظالمانه، خسته از مکر زمانه، غافل از حتی رفاقت، هاله ای ازعشق ونفرت، اشکهایی طبق عادت، قطره هایی بی طراوت، روی دوش آدمیت، میخورد بربام خانه…

چقدر این صدا برایم آشناست

تنها باشي روز تعطيل باشد غروب باشد باران هم ببارد احساس ميكني بلاتكليف ترين آدم دنيا هستي...!!

نفس میکشم نبودنت را

نیست...

هوای بوی تنت را کرده ام

میدانی؟

پیراهن جدایی ات بدجور بر قامتم گشاد است

تو نیستی

آسمان بی معنی ست

حتی آسمان پر ستاره و باران

مثل قطره های عذاب روی سرم میریزد

تو نیستی و من چتر میخواهم

هر چیزی که حس عاشقانه و شاعرانه می دهد

در چشمانم لباس سیاه پوشیده

خودم را به هار راه میزنم

به هزار کوچه

به هزار در...

ولی باز هم تو نیستی که نیستی

ﯾــــــﺎﺩﺗﻮﻧﻪ ؟
ﺗﻮ ﻧﯿﻤﮑﺖ ﻫﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﻪ ﻧﻔﺮﯼ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺘﯿﻢ ﺑﻌﺪ ﻣﻮﻗﻊ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺑﺎﯾﺪ
ﻧﻔﺮ ﻭﺳﻄﯽ ﻣﯿﺮﻓﺖ ﺯﯾﺮ ﻣﯿﺰ |:
ﯾــــــﺎﺩﺗﻮﻧﻪ ؟
ﻧﻮﮎ ﻣﺪﺍﺩ ﻗﺮﻣﺰﺍﯼ ﺳﻮﺳﻤﺎﺭ ﮐﻪ ﺯﺑﻮﻥ ﻣﯿﺰﺩﯼ ﺧﻮﺵ ﺭﻧﮕﺘﺮ
ﻣﯿﺸﺪ !
ﯾــــــﺎﺩﺗﻮﻧﻪ ؟
ﻣﻮﻗﻊ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﯿﻒ ﻣﯿﺬﺍﺷﺘﯿﻢ ﺑﯿﻨﻤﻮﻥ ﮐﻪ ﺗﻘﻠﺐ ﻧﮑﻨﯿﻢ !
ﯾــــــﺎﺩﺗﻮﻧﻪ ؟
ﯾﻪ ﻣﺪﺕ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﺪﺍﺩ ﺗﺮﺍﺷﺎﯼ ﺭﻭﻣﯿﺰﯼ ﻣﺪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ، ﻫﺮﮐﯽ ﺍﺯ
ﺍﻭﻧﺎ ﺩﺍﺷﺖ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎﮐﻼﺱ ﺑﻮﺩ !
ﯾــــــﺎﺩﺗﻮﻧﻪ ؟
ﭘﺎﮐﻦ ﻫﺎﯼ ﺟﻮﻫﺮﯼ ﮐﻪ ﯾﻪ ﻃﺮﻓﺶ ﻗﺮﻣﺰ ﺑﻮﺩ ﯾﻪ ﻃﺮﻓﺶ ﺁﺑﯽ ﺑﻌﺪ
ﺑﺎ ﻃﺮﻑ ﺁﺑﯿﺶ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﯿﻢ ﺧﻮﺩﮐﺎﺭ ﺭﻭ ﭘﺎﮎ ﮐﻨﯿﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺁﺧﺮﺵ ﯾﺎ
ﮐﺎﻏﺬ ﺭﻭ ﭘﺎﺭﻩ ﻣﯿﮑﺮﺩﯾﻢ ﯾﺎ ﺳﯿﺎﻩ ﻭ ﮐﺜﯿﻒ ﻣﯿﺸﺪ !
ﯾــــــﺎﺩﺗﻮﻧﻪ ؟
ﮔﻮﺷﻪ ﯼ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻭﺭﻕ ﻫﺎﯼ ﺩﻓﺘﺮ ﻣﺸﻘﻤﻮﻥ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻣﯿﮑﺸﯿﺪﯾﻢ ﺑﻌﺪ
ﺗﻨﺪ ﺑﺮﮒ ﻣﯿﺰﺩﯾﻢ ﻣﯿﺸﺪ ﺍﻧﯿﻤﯿﺸﻦ !
ﯾــــــﺎﺩﺗﻮﻧﻪ ؟
ﺯﻧﮓ ﺗﻔﺮﯾﺢ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﯿﺸﺪ ﻣﺎﻣﻮﺭﺍﯼ ﺁﺏ ﺧﻮﺭﯼ ﺩﯾﮕﻪ ﻧﻤﯿﺰﺍﺷﺘﻦ
ﺁﺏ ﺑﺨﻮﺭﯾﻢ !
ﯾــــــﺎﺩﺗﻮﻧﻪ ؟
ﺗﻮ ﺭﺍﻩ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺍﮔﻪ ﯾﻪ ﻗﻮﻃﯽ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯿﮑﺮﺩﯾﻢ ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﺪﺭﺳﻪ
ﺷﻮﺗﺶ ﻣﯿﮑﺮﺩﯾﻢ !
ﯾــــــﺎﺩﺗﻮﻧﻪ ؟
ﺳﺮ ﮐﻼﺱ ﻭﻗﺘﯽ ﮔﭻ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﯿﺸﺪ ﺧﺪﺍ ﺧﺪﺍ ﻣﯿﮑﺮﺩﯾﻢ ﻣﻌﻠﻢ ﺑﻪ ﻣﺎ
ﺑﮕﻪ ﺑﺮﯾﻦ ﺍﺯ ﺩﻓﺘﺮ ﮔﭻ ﺑﯿﺎﺭﯾﻢ ، ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮔﭽﻬﺎﯼ ﺭﻧﮕﯽ ﺯﯾﺮ ﺩﺳﺖ
ﻣﻌﻠﻢ ﻣﯿﺸﮑﺴﺖ !
ﯾــــــﺎﺩﺗﻮﻧﻪ ؟
ﻗﺪﯾﻤﺎ ﮐﻪ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﯾﮑﯽ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﭘﺎﯼ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ
ﺑﺨﻮﺍﺑﻪ ﮐﺎﻧﺎﻻ ﺭﻭ ﺑﺎ ﭘﺎﺵ ﻋﻮﺽ ﮐﻨﻪ !
ﯾــــــﺎﺩﺗﻮﻧﻪ ؟
ﻣﭻ ﺩﺳﺘﻤﻮﻥ ﺭﻭ ﮔﺎﺯ ﻣﯿﮕﺮﻓﺘﯿﻢ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﮐﺎﺭ ﺑﯿﮏ ﺭﻭﯼ ﺟﺎﯼ ﮔﺎﺯﻣﻮﻥ
ﺳﺎﻋﺖ ﻣﯿﮑﺸﯿﺪﯾﻢ !
ﯾــــــﺎﺩﺗﻮﻧﻪ ؟
ﻭﻗﺘﯽ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺩﺭﺱ ﻧﺪﺍﺷﺘﯿﻢ ﺍﻟﮑﯽ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﯿﮕﺮﻓﺘﯿﻢ ﻣﯿﺮﻓﺘﯿﻢ ﺩﻡ
ﺳﻄﻞ ﺁﺷﻐﺎﻝ ﮐﻪ ﻣﺪﺍﺩﻣﻮﻥ ﺭﻭ ﺑﺘﺮﺍﺷﯿﻢ !
ﯾــــــﺎﺩﺗﻮﻧﻪ ؟
ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ﻣﺒﺼﺮ ﺻﻒ ﺑﺸﯿﻢ ﮐﻪ ﭘﺎﯼ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﺭﻭ ﺳﺮ ﺻﻒ
ﺟﻔﺖ ﮐﻨﯿﻢ !
ﯾــــــﺎﺩﺗﻮﻧﻪ ؟
ﺭﻭﺯﺍﯼ ﺳﺮﺩ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﻧﺎﻇﻢ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﺮﯾﻦ ﮐﻼﺱ !
ﯾــــــﺎﺩﺗﻮﻧﻪ ؟
ﻭﺍﯾﻤﯿﺴﺎﺩﯾﻢ ﺗﻮ ﺻﻒ ﺑﻌﺪ ﻧﺎﻇﻤﻤﻮﻥ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﯾﻪ ﺟﻮﺭﯼ ﺑﮕﯿﻦ ﻣﺮﮒ
ﺑﺮ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﺗﺎ ﺻﺪﺍﺗﻮﻥ ﺑﺮﺳﻪ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ؛ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺍﺑﻠﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮﺩﯾﻢ
ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻮﭼﻪ ﺑﻐﻠﯿﻪ ﺍﺯ ﺗﻪ ﺟﯿﯿﯿﯿﯿﯿﯿﯿﯿﯿﯿﮕﺮﻡﻭﻥ ﺩﺍﺩ ﻣﯿﺰﺩﯾﻢ !
ﯾــــــﺎﺩﺗﻮﻧﻪ ؟
ﻭﻗﺘﯽ ﻣﺸﻘﻤﻮﻥ ﺭﻭ ﻧﻨﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻣﻌﻠﻢ ﮐﻪ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﮐﻮ ﻣﺸﻘﺖ
ﺍﻟﮑﯽ ﺗﻮ ﮐﯿﻔﻤﻮﻥ ﺭﻭ ﻣﯿﮕﺸﺘﯿﻢ ﻣﯿﮕﻔﺘﯿﻢ ﯾﺎﺩﻣﻮﻥ ﺭﻓﺘﻪ !
ﯾــــــﺎﺩﺗﻮﻧﻪ ؟
ﺁﺭﺯﻭﻣﻮﻥ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﻤﻮﻥ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪﯾﻢ ﺩﺭﺳﺘﻮﻥ
ﮐﺠﺎﺳﺖ ﺍﻭﻧﺎ ﯾﮑﯽ ﻋﻘﺐ ﺗﺮ ﺑﺎﺷﻦ !
ﯾــــــﺎﺩﺗــﻮﻧـــــــــــــــــــــﻪ ﭼـﻘـــﺪﺭ ﺷــــــﯿــــــﺮ
ﯾــﻦ ﺑـــــــﻮﺩ.

خدا گفت بینمتـــــــ. . .
گونه هایت خیس اســـتـــــ . . .
باز با این رفیق نابابـــــتـــــــــ . . نامش چه بود؟
هان! باران. . .
باز با "باران " قدم زدی ؟
هزار بار گفتم باران رفیق خوبی نیست برای تنهایی ها . . .
همدم خوبی نیست برای درد ها . . .
فقط دلتنگی هایت را خیس و خیس و خیس تر می كنــــــد!!!

دعای باران چرا؟ دعای عشق بخوان! این روزها دلها تشنه ترند تا زمین. خدایا کمی عشق ببار.