آدم هـا می آینـد


زنـدگی می کننـد


می میـرنـد و می رونـد ...


امـا فـاجعـه ی زنـدگی ِ تــو


آن هـنگـام آغـاز می شـود کـه


آدمی می رود امــا نـمی میـرد!


مـی مـــانــد


و نبـودنـش در بـودن ِ تـو


چنـان تـه نـشیـن می شـود



کـه تـــو می میـری


در حالـی کـه زنــده ای ...

بـرای اتـفـاق هـایی که نـمی افـتـد ...

بـرای دستـی کـه نـگـرفـتم

بـرای اشکـی کـه پـاک نـکـردم

بـرای بـوسـه ای کـه نـبــود

بـرای دوسـتـت دارمـی کـه مـرده بـه دنـیـا آمــد

بــرای مـن کـه وجـودم نـبـودن اسـت

مــرا بـبـخـش ...

بـا مــــــن بــــــــودی ولی ...
مـعـنی بـا تــو بـودن رو کـسی دیگه ای فهـمید!!

کیـا بچـه بـودن ازین کـارا میکـردن ؟

گـوش کن لعنـتی این که من می کـشم،
درد بـی تو بودن نیـست
تـاوان با تو بـودن است

تـب کــــرده اَم

در سـرمـــآیـﮯ کـــﮧ

فصـلـــَـش نــَــبـودن ِ تــوســت.....

آدم هـا می آینـد زنـدگی می کننـد می میـرنـد و می رونـد ..
امـا فـاجعـه ی زنـدگی ِ تــو آن هـنگـام آغـاز می شـود
کـه آدمی می رود امــا نـمی میـرد!
مـی مـــانــد و نبـودنـش در بـودن ِ تـو
چنـان تـه نـشیـن می شـود کـه تـــو می میـری در حالـی کـه زنــده ای

آدم هـا می آینـد زنـدگی می کننـد می میـرنـد و می رونـد ... امـا فـاجعـه ی زنـدگی تــو آن هـنگـام آغـاز می شـود کـه آدمی می رود امــا نـمی میـرد! مـی مـــانــد و نبـودنـش در بـودن ِ تـو چنـان تـه نـشیـن می شـود کـه تـــو می میـری در حالـی کـه زنــده ای ..

میان ابرها سیر می‌کنم هر کدام را به شکلی می‌بینم که دوست دارم می‌گردم و دلخواهم را پیدا می‌کنم میان آدم‌ها اما کاری از دست من ساخته نیست خودشان شکل عوض می‌کنند بـرای اتـفـاق هـایی که نـمی افـتـد … بـرای دستـی کـه نـگـرفـتم بـرای اشکـی کـه پـاک نـکـردم بـرای بـوسـه ای کـه نـبــود بـرای دوسـتـت دارمـی کـه مـرده بـه دنـیـا آمــد بــرای مـن کـه وجـودم نـبـودن اسـت مــرا بـبـخـش …

خــداونـدا پــرســـشـی دارم رهــا كـــن آسـمـان هـا را ، بـیـا ایـن جـا قـضـاوت كـن بـبـیـنـم در زمـیـن یـك مــرد پـیـدا مــی كـنــی یـا نــه؟ تـو هـم مـثـل هـمـه ، امـروز و فـردا مـی كـنـی یـا نـه؟ بـنـدگـانـت را از نـنـگ آدم بـودن و بـیـهــــوده فــرسودن ، مبـــرّا می كنی یا نه ؟ بـــرای آخــــریـن پــرســـــش قیامت را بگو ، مـــــــــردانه ، برپا می كنی یا نه ؟