چرا وقتی که آدم تنها میشه
غم و غصه اش قد یک دنیا میشه
میره یک گوشه پنهون میشینه
اونجا رو مثل یه زندون میبینه
غم تنهایی اسیرت میکنه
تا بخوای بجنبی پیرت میکنه
وقتی که تنها میشم اشک تو چشام پر میزنه
غم میاد یواش یواش خونه دل در میزنه
یاد اون شب ها می افتم زیر مهتاب بهار
توی جنگل لب چشمه می نشستیم من و یار
غم تنهایی اسیرت میکنه
تا بخوای بجنبی پیرت می کنه
میگن این دنیا دیگه مثل قدیما نمی شه
دل این آدما زشته دیگه زیبا نمی شه

در جلسه ی امتحان عشق

.من مانده ام و یک برگ سفید!!!

.یک دنیا حرف ناگفتنی

.و یک بغل تنهایی و دلتنگی..........

.درد دل من در این کاغذ کوچک جا نمی شود!!!

.در این سکوت بغض آلود

.قطره ی کوچکی هوس سرسره بازی می کند!!

.و برگه ی سفیدم.......

.عاشقانه قطره را به آغوش می کشد!!!

.عشق تو نوشتن نیست......

.در برگه ام کنار آن قطره...

.یک قلب کوچک می کشم

.وقت تمام است!!!!!!

.برگه ها بالا

یک #نخ #آرامش دود میکنم
به یاد #ناآرامی هایی که از سر و کول #دیروزم بالا رفته اند …
یک نخ #تنهایی به یاد تمام دل #مشغولی هایم …
یک نخ #سکوت به یاد #حرفهایی که همیشه #قورت داده ام …
یک نخ #بغض به یاد تمام #اشک های نریخته …
کمی #زمان لطفا
، به اندازه یک #نخ دیگر
، به اندازه #قدم های کوتاه #عقربه …
یک #نخ بیشتر تا #مرگ این #پاکت نمانده !

دیشب در جاده های سکوت در ایستگاه عشق هرچه منتظر ماندم

کسی برای لمس تنهاییم توقف نکرد و من تنها تر از همیشه به خانه برگشتم . . .

کسی که طعم تنهایی را می چشد دیگر همه ی ترس ها در او از بین رفته و صاحب تجربه ی بهتر شده است و راه ا ستفاده از این تجربه ها را نیز به دست آورده است پس در هر شری خیری هم است

هیچکس ویرانی ام را حس نکرد / وسعت تنهایی ام را حس نکرد

در میان خنده های تلخ من / گریه پنهانیم را حس نکرد

آنکه با آغاز من مانوس بود / لحظه پایانیم را حس نکرد . . .

از تنهاییت دلگیرنباش...
و هیچ وقت آن را با کسی قسمت نکن!!
مردم این شهر" تن" ها دادند
تا "تنها" نمانند...!!

#درد-تنهایی کشیدن
مثلِ #کشیدنِ-خطهایِ-رنگی‌ روی #کاغذِ-سفید
شاهکاری میسازد به نامِ #دیوانگی...!
و من این شاهکارِ را به قیمتِ همهٔ #فصلهایِ-قشنگِ-زندگیم
خریده ام...
#تو هر چه میخواهی‌ مرا بخوان
دیوانه
خود خواه
بی‌ احساس
#نمیــــــــفروشــــــــــم..!

رو دلم پا میذارم واسه از تو بریدن

واسه جدایی از تو و به ازادی رسیدن

دیگه شایسته نیستی واسه قلب صمیمیم

من که ازت گذشتم تو تنهایی نشستم

گاهی تنهایی خوبه واسه مرهم زخمها

دیگه این دل زخمیم نمیشه رام حرفات

میگی پشیمونی و بازم با دیگرونی

میگی میری از اینجا دلمو میسوزونی

اره لیاقت تو همون کسایی هستن

که قلبتو دزدیدن بعدم زدن و شکستن

شدی مثل پارادوکس دوستم داری یا نداری؟

خودتم نمیدونی میخوای بری یا بمونی

تو دنیای کوچیکت جای چشمای من نیست

میرم با دل تنهام خودت خواستی یادت نیست؟

ببین این رنج و سختیها برای تو چه اسونه

دل سنگت ولی از عشق چرا چیزی نمیدونه؟

شراب خانگی دیگه به عشق تو شدست مرهم

برو پیمانه را خون کن که قلبم پر شدست از غم

حالا پیمانه پیمانه غم عشقت سرازیره

در این ثانیه ی اخر دلم پای تو میمیره

بی تو ای واپسین عشقم همه دنیا چه بی رنگ است

فراقت را تحمل نیست چرا اخر دلت سنگ است؟

شبی با تو سحر کردن می ارزد بر همه شبها

بیا ای که غم عشقت شده زیباترین غمها

بیا یک بوسه مهمان کن دل بی هم صدایم را

در این شبهای تنهایی ستاره شو هوایم را

بی تو من غرق تنهایی به لبخند تو اندیشم

به ان ثانیه که رفتی واسه همیشه از پیشم

حالا اغوش من بی تو چه سرد و از تو بیگانست

خداحافظ دگر بی تو تمام هستی افسانست