من به تنگ آمده ام از همه چیز
بگذارید هواری بزنم ...

فریدون [!]

شبی با بید می رقصم، شبی با باد می جنگمکه چون شب‌بو به وقت صبح، من بسیار دلتنگممرا چون آینه هر کس به کیش خود پنداردو الّا من چو می با مست و هشیار یکرنگمشبی در گوشه ی محراب قدری ربّنا خواندمهمان یک بار تار موی یار افتاد در چنگماگر دنیا مرا چندی برقصاند ملالی نیستکه من گریانده‌ام یک عمر دنیا را به آهنگمبه خاطر بسپریدم دشمنان! چون نام من عشق استفراموشم کنید ای دوستان! من مایۀ ننگم “مرا چشمان دل سنگی به خاک تیره بنشانید” همین یک جمله را با سرمه بنویسید بر سنگم

براش اس فرستادم : دلم برایت تنگ شده جوابش : کمتر بهم فکر کن تا دلتنگ نشی!!!

اونشب تا صبح گریه کردم نه به خاطر بی علاقه بودنش نسبت به من: برای اینکه

اصلا نفهمید دلتنگی دست خودم نبود وگرنه به جای کمتر هیچوقت بهش فکر نمیکردم

.

ای که داشتنت آرزوی دست نیافتنی !

برایت از عشق می‌سرایم و تو هرگز دلنوشته‌هایم را نمی‌خوانی .

دلتنگ دیدارت می‌شوم و تو هرگز نمی‌آیی .

لحظه‌ها را به یادت سر می‌کنم و تو هرگز نمی‌دانی .

این است ، قصه تلخ جدایی .

شاید فراموشت شدم شاید دلت تنگه برامشاید بیداری مثل من به فکر اون خاطره هامشاید تو هم شب که میشه میری به سمت جاده هابگو تو هم خسته شدی مثل من از فاصله هابا هر قدم برداشتنت فاصله بین مون نشستلحظه ای که بستی در و شنیدی قلب من شکست؟یادت بیاد که من کی ام همون که میمیره براتهمونی که دل نداره برگی بیفته سر راهتنمیتونم دورت کنم لحظه ای از تو رویاهامتو مثل خالکوبی شدی تو تک تک خاطره هامازکی داری تو دور میشی ؟! از من که میمیرم براتاز منی که دل ندارم برگی بیفته سر راهتبگو من از کی بگیرم حتی یه بار سراغ تودارم حسودی میکنم به آیینه اتاق توکاش جای اون آیینه بودم هر روز تورو می دیدمت اگر که بالشت بودم هر لحظه میبوسیدمت