آهوی دشت تماشا می شوم
عاشق گلهای تنها می شوم
نیست دستی تا مرا یاری کند
کشتی امواج دریا می شوم
نیست در شهر شما آرامشی
بعد از این مجنون صحرا می شوم
رفته شوق از این دل پر حسرتم
خواهش امروز و فردا می شوم
تا که دیو جنگ در شهر شماست
ساکن آوارگی ها می شوم
زندگی دیگر خرابم کرده است
می روم زین شهر و تنها می شوم
سوخت این آتش که در قلبم فتاد
جز به عشقت کی مداوا می شوم
گر بهارت در بغل گیرد مرا
غنچه می گردم ، شکوفا می شوم...

بگذار که درحسرت دیدار بمیرم
درحسرت دیدار تو بگذار بمیرم
دشوار بود مردن و روی تو ندیدن
بگذار به دلخواه تو دشوار بمیرم
بگذار که چون ناله ی مرغان شباهنگ
در وحشت و اندوه شب تار بمیرم
بگذارکه چون شمع کنم پیکر خود آب
در بستر اشک افتم و ناچار بمیرم
می میرم از این درد که جان دگرم نیست
تا از غم عشق تو دگر بار بمیرم
تا بوده ام، ای دوست، وفادار تو بودم
بگذار بدانگونه وفادار....
بمیرم .....

گلدونه های اطلسی
حس غریب بی کسی
تو چادر سیاه شب
پر میشم از دلواپسی
دلــم
دلم گرفته از خودم
خودم، اسیر غم شدم
شدم غریب قصه خودم....

هی فلانی ...
اگر او برای تو ساخته شده...
من برای تو ویران شده ام...
این را حس نکردی ؟

حسین منزوی

من راه تو را بسته ، تو راه مرا بسته

امیّد ِ رهایی نیست ، وقتی همه دیواریم