دست هایم ...
چه هیجانی دارند برای نوازش تو ؛
و سرت را روی پای من
که میگذاری چقدر داریی ام زیاد میشود...
نگاهم مسکین تر از آن است که خنده های تو رافراموش کند...

زیباتر بخند
وقتی که میخندی چقدر دنیا
به خنده های تو می آید

پر می شوم از تو
و تهی از منی که
دیگر هیچ هم
برای نامیدن این روزهایش زیادی است .....
چه کسی می داند
که چه شکوهی دارد دوست داشتن تو
هیچ کس نخواهد فهمید
رویای دستهای مرا
در جستجوی لمس خیالت.....
انگار ادمهای سرزمین من
هم کور و هم کرند
که نه عشق می دانند ونه هیچ.......
بگذار به خیال خودشان زندگی کنند
وبگویند:
(عشق ادمی را کور می کند و کر ...........)

و باز هم تکرار ...
تکرار روزهای سرد ...
من , و دستی که نیست ...
بــرای گــرم کردن پنج انگشت ...
داروخانه ها هم , دیگر آتروپات ندارند ...
افسوس , خدا را شکر , نفسی هست , هااا ...
گرم می شود کمی , با دل یخ زده ام چه کنم , میدانی ؟ ...