.- تشنه ام، گرسنه ام، عشق می خواهم... -دست من فقط به همین یک سیب می رسد... - آدم...؟! - میدانم ، سیب های این درخت را کِرم ها تصرف کرده اند.. - پس عشق؟ - به برگ درخت سیب بسنده کنیم؟ - بسنده کنیم.

ز من حرکت..
از خدا چاله چوله... دست انداز... پیچ خطرناک.... واحتمال ریزش کوه

بعضیام انگار اول “بو عرق” بودن بعد دست و پا در آوردن !

دست دلم از هر چه می خواهد کوتاهست... آخه دلم که بارباپاپا نیست... بارباماما هم نیست... باربانی نی هم نیست.

گاه حجم نگاهت در نبودت هزار بار در من تکرار می شود،
در من گمشده ای!!!
و به دنبال هجـای رفتن می گردی، بی فانوس، بی چراغ …
شعله ای فروزان به نام عشق،
به نام عشق،
به نام عشق روشن خواهم کرد و به دستت خواهم داد
روزی خواهی رفت می دانم،
این را شعله فروزان عشق در من سرداد،
که روشنایی من بیش از فانوس و چراغ است،
شعله ام تورا خواهد سوزاند و او را بی تاب رفتن خواهد کرد، خاکسترت را باد به منزل گه یار به ویرانی خواهد برد.
کاش در رابطه ها فانوسی به روشنایی بس بود
کاش کاشف دیوانه شعله عشق فقط یک شب مست بود

گرمای دستانت را
چون پیام آوری
در قبیله ی دستانم
برانگیز
پیش از آن که
این همه احساس
این همه دیوانگی
این همه شیطنت های از سر دیوانگی
در سرمای دستانم جان سپارند
جوانمرگی شگون ندارد

بگرداتاقم را شعر ها و لباس هایم را میان این همه چیزی چز جای خالی خودت نیست از پاهایت نترس روزی تو را از این حیاط می برند و پله های ایوان را فراموش می کنی نرنج از دست هایت که دست تکان می دهی و چمدان چرخداری را تا ایستگاه می کشی و غروب میروی.............