ﻣﯿﮕﻦ ﺗﻮ ﺍﺩﻟﯿﺴﺖ ﻫﺮﮐﺴﯽ ﯾﮑﯽ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﯾﻮﺍﺷﮑﯽ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻩ...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ﺁﻫـــــــــﺎﯼ ﺗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﯾﻮﺍﺷﮑﯽ ﺩﻭﺳﻢ ﺩﺍﺭﯼ

ﯾﻨﯽ ﺧﺎﮎ ﺗﻮ ﺳﺮﺕ ﮐﻨﻦ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺎﯼ ﺑﻢ ﺑﮕﯽ ﮐﺼﺎﺍﺍﻓﻂ ﺧﺮ ﺍﺻﻦ ﻧﯿﺎ ﺑﻪ ﺩﺭﮎ |:

ولییییی ینییییییییییی ها خاکککککککک عالم تو سرت که نمیای بگی

حرفی...
برای گفتن نمی ماند...
وقتی دلی ...
بی هیچ گناهی شکسته باشد...
وخرده های دل ...
چنان راه نفس کشیدنت را بند بیاورد...
که هر نفست...
با درد باشد...
و مدام چشمانت...
پر و خالی از اشکی شود...
که آن هم با درد است...
حرفی برای گفتن نمی ماند...
وقتی دردی راه گلویت را بند بیاورد...

دعا کن دعام بگیره اگه حتی خیلی دیره

برای از تو گذشتن دل من دیگه اسیره

دعا کن دعام بگیره تو نری و بی وفا شی

دعا کن دعام بگیره نری و از من جدا شی

این تموم ماجرا نیست بی تو این لحظه ها خالیست

دعا کن دعام بگیره عشق من که ادعا نیست

بیا و به این شکسته بی ترحم باز تو رو کن

بیا با ناز قدمهات دلمو تو زیرو رو کن

عزیزم به جون چشمات عشق تو کرده اسیرم

بیا تا با چشم مستت کمی ارامش بگیرم

تموم خاطرت این شد یه دعا یه دنیا غصه

دلی که به انتظارت عمری منتظر نشسته

تصمیم گرفتم آنقدر كم یاب شوم تا دلی برایم تنگ شود.
ولی افسوس فراموش شدم...

#شبتون دلی...... #حالتون زیبا..... #خدافظ............

من اصولن عادم خشنی نیستم ؛ یعنی فکر نکنم باشم !
.
.
.
.
... فقط نمیدونم چرا وقتی پست میذارم و لایك نمى كنین ، خیلى بی دلیل ، احساس میکنم بهم محل نمیذارین !
بعد دوس دارم بزنمتون ، بگیرم تک تک موهاتونو از جا بکنم! بعدشم عاهن مذاب روو دستا و توو چشم و چالتون بریزم ! بعدبا دمپایی عبری خیس بزنم تو دهنتون , بعد .........
کلن یه همچین روحیه ی لطیفی دارم من)))))))))))))))))))

دنبال کسی میگردم که توی بهار که زنگ بزنم بدون هیچ دلیل
بگم: میای بریم زیر این رگبار و هوای خوش قدم بزنیم؟در جوابم فقط بگه: نیم ساعت دیگه کجا باشم...


توی تابستون که زنگ بزنم بدون هیچ دلیل
بگم: میای بریم خیابون ولیعصر از ونک تا هر جا شد قدم بزنیم؟
در جوابم فقط بگه: ناهار اونجایی که من میگم...

شوق کارگری
==========
زلالی عرق پیشانی
و
فواره سرزنده خون کف دست
تنها دلیل
برای تحمل این
توسی یخ زده بتن و
سیاهی گداخته ی میلگرد است
و خاک، بهانه ی قدیمی
برای اشک و
نخریب بغض های خون آلود...
(کارگر مبارز)

شوق کارگری
==========
زلالی عرق پیشانی
و
فواره سرزنده خون کف دست
تنها دلیل
برای تحمل این
توسی یخ زده بتن و
سیاهی گداخته ی میلگرد است
و خاک، بهانه ی قدیمی
برای اشک و
نخریب بغض های خون آلود...
(کارگر مبارز)

لیلا اسفندیاری کجوری راد کوهنورد زن ایرانی بود

که رکوردهای صعود متعددی را به عنوان نخستین زن کوهنورد ایرانی به نام خود به ثبت رساند.
او در آخرین صعود خود، در راه بازگشت از صعود موفق قله گاشربروم ۲، به دلیل از دست دادن تعادل و سقوطی ۳۰۰ متری جان خود را از دست داد.
بنا بر وصيت او جسد وی همچنان در همان محل سقوط در منطقه قراقروم پاکستان باقی مانده است.و در قطعه نام‌آوران بهشت زهرا تهران تندیسی به یاد وی ساخته شد.

**** اگر افتادم همان جا بگذارید بمانم، می خواهم بام جهان ارامگاه ابدی ام باشد. ****
قسمتي از وصيت اين شير زن..............