با صد امید بر در این خانه آمدم

اقرار میكنم كه تو خوبی و من بدم



مردود تر ز من نبود بنده ای، ولی

باور نمی كنم، كه تو مولا كنی ردم



قابل نبوده ام كه كند دعوتم كسی

مولا كریم بود كه بی دعوت آمدم



دریا حریف نیست كه پاكم كند مگر

مولا به خاك كوی خود از لطف شویدم

سرزمینی که اسطوره های خویش را فراموش کند، به اسطوره های کشورهای دیگر دلخوش میکند. فرزندان چنین دودمانی بی پناه و آسیب پذیرند .

*** حکیم ارد بزرگ

آمدو آتش به جانم كرد و رفت
با محبت امتحانم كرد و رفت
آمد و رویی گشود و شد نهان
نام خود ، ورد زبانم كرد و رفت
آمد و او دود شد من شعله ای
در وجود خود نهانم كرد و رفت
آمد و آئینه گردانم بشد
طوطی بی همزبانم كرد و رفت
آمد و برقی شد و جانم بسوخت
آتشین تر این بیانم كرد و رفت
آمد و قفل از دهانم برگشود
چشمه آب روانم كرد و رفت
آمد و تیری زد و شد ناپدید
همچنان صیدی نشانم كرد و رفت
آمد و چون آفتی در من فتاد
سر به سوی آسمانم كرد و رفت..............

به نقطه ای خیره میشوی دود سیگــآر در فضـآ میپیچــد همراه بـآ پیکــ هـآ قورتــ میدهــی بغضــ لعنتــی رآ پـآک میکنـــی اشکهــآیت رآ کنترل میکنــی لرزشــ دستـآنت رآ امــآ نـ ه چشمهـآیت دروغـ نمیگویند آنهـآ رآ چه میکنی؟