امشب یهو دلــــــــــــم کودتا کرد...
تو رو می خواســـــــــــت...
.
.
.
.
.
.
.
ســَـرَم رو کردم زیر ِ بالشت
آروم به دلـــــــــــم گفتم
خــــــــــفه شو....
دوره دموکراسی گذشته....
می زنم لهـــــــــت میکنم!

مــیدانـــم !

یـکی از آن روزهــای مُـبـهم و دور !

وقـتی جـلوی تــلـویـزیون ،

روی کانـاپـه لم داده ای و بـچه هایت را خــوابانده ای . . .

درسـت هـمـان لـحـظـه ای که

قرار است احـسـاس کنی خـوشـبـخـت تـریـنـی . . .

نـاگـهـان . . .

یـاد مــن بـه سـیـنـه ات چـنـگ مـیـزنـد . . .

دختر خالم اس ام اس داده :اسم کسی رو که عاشقشی بفرست به ۸۱۳۳۲ جواب قشنگی بهت میده. منم فرستادم جواب اومده :مبلغ ۵۰۰ تومان از حساب شما به کمیته امداد امام [!] هدیه داده شد ببینین چه آدمای مریضی دور منو گرفت

منا ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺯیمین ﻣﯿﺨﻮﺭماوا ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ بیبینم ﮐوجام ﺩﺍﻏﻮﻥ ﺷﺪس،
ﻓﻘﻂ ﻧیگا ﻣیکونم ﺩﻭﺭﻡ ﮐﺴﯽ ﻧﺒﺎﺷِد!
عا ﺑﻌﺪ ﻣﯿﺎﻡ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﯿﺒﯿﻨﻢ ﻋﻪ ﺩﺳﺘوﻢ ﻗﻄﻊ ﺷﺪِس
یا خدا پ ساعتما کو (" title="(" />

شازده کوچولو به روباه گفت : بیااااااااا
روباه اومد و گفت : ها چی میگی ؟
شازده کوچولو گفت : دوری کنیم از هـــــــــــم ! :

پرم دادند و پروازم رسیده به هوای تو
چقدر امروز آرامم که می افتم به پای تو

تمام عقده هایم بغض بودند و ترکیدند
گره خوردم به چشمان و دلِ عقده گشای تو

اگر تو چاره ای ، ترسی ندارم ، زود میمیرم
ولی عیبی ندارد ، چاره کن ، جانم فدای تو

تماشایی ترین جای زمینم میشوی وقتی
دلم پر میکشد از بهترین جایم برای تو

دلم پر میکشد از خانه ام ، کاشانه ام ، گاهی
دلم پر میکشد تا دوردست سرسرای تو

ولی خوشحال تر از این نخواهد شد نفسهایم
که پر دارم و پروازم رسیده به هوای تو

غضنفر از ساختمون ده طبقه میفته پایین، همه جمع میشن دورش، ازش میپرسن: آقا چی شده؟ میگه: والله منم تازه رسیدم!

نجره اي در بيمارستان

در بيمارستاني، دو بيمار در يك اتاق بستري بودند. يكي از بيماران اجازه داشت كه هر روز بعد از ظهر يك ساعت روي تختش كه كنار تنها پنجره اتاق بود بنشيند ولي بيمار ديگر مجبور بود هيچ تكاني نخورد و هميشه پشت به هم اتاقيش روي تخت بخوابد.

آنها ساعتها با هم صحبت مي‏كردند؛ از همسر، خانواده، خانه، سربازي يا تعتيلاتشان با هم حرف مي‏زدند و هر روز بعد از ظهر، بيماري كه تختش كنار پنجره بود، مي‏نشست و تمام چيزهائي كه بيرون از پنجره مي‏ديد، براي هم اتاقيش توصيف مي‏كرد.

پنجره، رو به يك پارك بود كه درياچه زيبائي داشت. مرغابيها و قوها در درياچه شنا مي‏كردند و كودكان با قايقهاي تفريحيشان در آب سرگرم بودند. درختان كهن، به منظره بيرون، زيبيايي خاصي بخشيده بود و تصويري زيبا از شهر در افق دور دست ديده مي‏شد. همان‏طور كه مرد كنار پنجره اين جزئيات را توصيف مي‏كرد، هم اتاقيش جشمانش را مي‏بست و اين مناظر را در ذهن خود مجسم مي‏كرد و روحي تازه مي‏گرفت.

روزها و هفته‏ها سپري شد. تا اينكه روزي مرد كناز پنجره از دنيا رفت و مستخدمان بيمارستان جسد او را از اتاق بيرون بردند. مرد ديگر كه بسيار ناراحت بود تقاضا كرد كه تختش را به كنار پنجره منتقل كنند. پرستار اين كار را با رضايت انجام داد.

مرد به آرامي و با درد بسيار، خود را به سمت پنجره كشاند تا اولين نگاهش را به دنياي بيرون از پنجره بيندازد.
 بالاخره مي‏توانست آن منظره زيبا را با چشمان خودش ببيند ولي در كمال تعجب، با يك ديوار بلند مواجه شد!

مرد متعجب به پرستار گفت كه هم اتاقيش هميشه مناظر دل انگيزي را از پشت پنجره براي او توصيف مي‏كرده است.
پرستار پاسخ داد: ولي آن مرد كاملا نابينا بود.