دوچرخه‌سواران پتروشیمی تبریز در تور چین‌هایلک قهرمان شدند.

از قرار معلوم طبق آداب و رسوم مسابقات دوچرخه‌سواری یک بطری شامپاین داده‌اند دست این جماعت دوچرخه‌سوار که از روی سکو بپاشند به سر و صورت جماعت تماشاچی. حالا کمیته انضباطی گیر داده که چرا نوشابه غیرشرعی پاشیده‌اید به سر و روی برادرانمان در کشور دوست و برادر، چین کمونیست. مسئولان تیم هم گفته‌اند با هماهنگی محتوی شیشه را خالی کرده بودند و نوشابه و نمک در بطری ریخته بودند و قس علی هذا.









نامه اول
از: فلانجا
به: بچه‌های بالا


عطف به قهرمانی دوچرخه‌سواران پتروشیمی تبریز در تور چین‌ هایلک و بطری غیرشرعی در دست گرفتن قهرمانان و پاشیدن محتویاتش به دیگران در اسرع وقت گزارش عمل شنیع مربوطه تکمیل و جهت استحضار ارسال تا تصمیم عاجل اتخاذ و مجرمین به‌سزای عمل خویش رسیده.




نامه دوم
از: بچه‌های بالا
به: بچه‌های پایین‌تر بالا


سریعاً مراتب قضیه پاشیدگی محتویات بطری غیرشرعی به سروروی دیگران توسط تیم دوچرخه‌سواری پتروشیمی بررسی و گزارش کامل، جامع و مانع واقعه مربوطه به همراه اسناد دست داشتن سران فتنه در جریان مذکور به جهت خدشه به حیثیت، تنظیم جهت ارائه به فلانجا به سرعت ارسال.



نامه سوم


از: بچه‌های پایین‌تر بالا
به: حراست


قضیه پاشیدن غیرشرعی محتویات غیرشرعی در چین چه بوده، گزارشش فراهم و به سرعت ارسال که حیثیت و آبرو بر باد رفته، شرایط کنونی شده، زودتر تنظیم و ارائه.




نامه چهارم


از: حراست
به: تیم دوچرخه‌سواری


عمل غیرشرعی‌تان محرز بوده در جریان مجلس لهو و لعب قهرمانی، لذا زودتر ریز قضیه ارسال تا مجرمین منکوب،‌ مضروب، محروم، معدوم و شاخ فتنه که از آستین تیم شما درآمده، شکسته.




نامه پنجم


از: حراست
به: بچه‌‌های پایین‌ترِ بالا


از قرار معلوم با هماهنگی محتویات غیرشرعی بطری خالی شده و عوضش نوشابه شرعی با نمک شرعی قاطی گشته توسط تیم به سر و صورت حضار پاشیده است.




نامه ششم


از: بچه‌های پایین‌ترِ بالا
به: حراست


از کجا معلوم؟!




نامه هفتم


از: تیم دوچرخه‌سواری
به: فلانجا


باور بفرمایید عین واقع عرض شد و محتویات شیشه قبلاً با هماهنگی و به ابتکار دوستان شرعی‌سازی شده، بعد پاشیده گشته. وانگهی خوردن محتویات غیرشرعی حرام است. پاشیدنش به سر و روی دیگران بعید به نظر می‌رسد حرمتش به شدت خوردن باشد. اگر هم حرمت داشته باشد فرضاً.




نامه هشتم


از: فلانجا
به: تیم دوچرخه‌سواری


شما خفه! اصلاً کی به شما اجازه داد مستقیم نامه‌نگاری طبقه‌بندی‌شده کرده؟! سلسله‌مراتب باید رعایت، مگر مملکت بی‌صاحب می‌باشد. اگر می‌توانید ثابت نموده، تقاضای استمهال نموده طی سلسله‌مراتب بررسی گشته.




نامه نهم


از: برادر نورجان
به: بچه‌های بالا


اینجانب «نورجان» که تبعه افغانستان بوده و مدت 10 سال است که با نام مستعار «دانگ‌شو» در چین مأمور مخفی مستقیم بابت بررسی شرعیات محتویات شیشه‌های غیرشرعی پاشیده‌شده به سر و صورت حاضران در قهرمانی‌های احتمالی تیم دوچرخه‌سواری بوده، به عرض می‌رساند که هفته قبل در مراسم حاضر بوده و بنا به مأموریت خطیرم خود را در معرض پاشش محتویات شیشه غیرشرعی قرار داده. به خانه رفته تا از همسرم خواسته که بررسی نموده. چون خودم به قضیه مشکوک بوده. سر و صورتم البته اندکی چسبناکی و شور گردیده که احتمال شرعی بودن محتوی شیشه غیرشرعی را قوت داده. اما همسرم منزل نبوده. من خوابم برده. از خواب بیدار شده. فراموش کرده. متأسفانه دوش گرفته. لذا مدارک از سر و صورتم پاک شده، نمی‌توانم نظر قطعی داد. بد نیست علی‌العجاله دوچرخه‌سواران معدوم گشته. اگر محتوی شیشه شرعی بوده که ایشان به بهشت رفته. اگر غیرشرعی بوده در جهنم به سزای اعمالشان رسیده.


***


[در باب این ماجرا تاکنون 7843 صفحه نامه‌نگاری شده و اسناد ارتباط همه اعضای تیم دوچرخه‌سواری با صهیونیست‌ها، آمریکای جهانخوار، BBC، سران فتنه و... نیز کاملاً تولید، تهیه و تنظیم شده که در اسرع وقت در اختیار همگان قرار می‌گیرد. امیدواریم به زودی با خاطیان برخوردی قاطع از همه جهت صورت پذیرد تا عبرتی باشد برای به طور کلی.]



طناز: شهرام شکیبا

من سرجمع ده تا رفیق دارم که به حمد و قوه الهی هشت‌تای آنها دیگر ایران نیستند… مازیار هم یکی از این هشت‌ نفر است که یک سال پیش به یک جای دور مهاجرت کرد… بعد هم سر ِ یک سال مجددا فیل‌اش یاد هندوستان کرد و دست زن و بچه‌‌هایش را گرفت تا برای تعطیلات کریسمس، برود ایران… و رفت… گویا همانطور که ده ساعت در صندلی هواپیما فرو رفته بوده و از فرط بی‌کاری کف‌بر شده بوده، پیش خودش فکر ‌کرده حالا که به لطف خدا دو تا بچه خوب و سالم دارد.
و دیگر حوصله بچه دیگر را هم ندارد، بیاید و توی همین سفر ایران سر ِ خطوط انتقال اسپ.رمش را ببندد تا از این به بعد پول اضافی برای بادکنک‌های شب جمعه ندهد… بعد هم در همان ارتفاع چهل هزار پایی، تصمیم‌اش را به سمع همسرش رسانده و اوکی را گرفته و خلاصه همه چیز ردیف… از اینجا به بعد را مازیار تعریف کرده: ***
رسیدیم ایران و کوهی از آدم به استقبال‌مان آمد و ما را بردند خانه… شب را خانه پدری خوابیدیم… صبح دور میز صبحانه نشستیم… بچه‌هایم به قصد تخریب خانه، شیطانی می‌کردند و به هیج صراطی مستقیم نمی‌شدند و روی اعصاب پدرم رژه می‌رفتند… همان وسط با احتیاط از پدرم پرسیدم که نظرش با بستن لوله‌های انتقال فلان چیست؟ پدرم هم گویا فکر کرده که اگر این دو تا بچه بیشتر بشوند، احتمالا بار بعد با تانک از روی خانه عبور می‌کنند… فلذا پدرم استقبال شدیدی با
تعطیل کردن خط تولیدم کرد… بعد هم همان وسط صبحانه به زور و ضرب از روی سفره بلندم کرد تا من را ببرد بیمارستان تا کار را یکسره کند… هر چقدر هم التماسش کردم که لااقل بگذارم چائی را تا ته بخورم، موافقت نکرد… *** بیمارستان شلوغ است… از در و دیوار پلاکارد آویزان کرده‌اند در مدح بستن لوله‌‌های انتقال فلان… زندگی بهتر، بچه کمتر… زندگی بهتر، اصلا بدون ِ‌بچه… کریستف کلمب: اگر من لوله‌هایم را نمی‌بستم، آمریکا را کشف نمی‌کردم… ادیسون
ادیسون: موفقیتم در کشف برق را مرهون پدر و مادرم هستم و صد البته دکتر لوله‌بندم… کاملا قانع شدم که بستر لوله‌ها کار خردمندانه‌ای است… نوبت‌مان شد… رفتیم داخل اتاق… دکتر پشتش سمت ما بود و فقط از آن پشت، نوک سبیل‌هایش را می‌دیدم که مثل آنتن خاور زده بود بیرون… همانطوری سوال کرد: اسمت؟ …
مازیار فلانی.. دکتر هم گفت ساعت شش عصر بیا مطبم فلان جا تا ببندم‌شان… بعد هم حاضر نشد هیچ سوال دیگری را جواب بدهد… البته ما هم با توجه به ابعاد شدید سبیلش، سوال زیادی نپرسیدیم… *** راس ساعت شش، فیس تو فیس منشی دکتر بودیم… حدود ده نفر آدم ِ دول به دست جلوی‌مان بودند… یک کاغذ بزرگ هم روی دیوار بود به این مضمون: بستن لوله، ده دقیقه، بدون درد و خونریزی توسط دکتر فلانی، فوق تخصص لوله و اینها… این کاغذ کلی قوت قلب می‌داد… هر کس
که داخل می‌رفت، بعد از ده دقیقه می‌آمد بیرون… بدون مشاهده درد در چهره آنها… نوبت من شد… رضایت‌نامه و وصیت‌نامه را پر کردم و رفتم توی اتاق… یک اتاق بزرگ که انگاری همین ده دقیقه قبل چهل تا گاو را در آنجا ذبح کرده باشند و روده‌هاشان را بیرون کشیده‌اند… بس که همه جا خون و کثافت بود… بعد هم دکتر آمد… ماسک زده بود ولی سبیل‌هایش‌ مثل همان آنتن خاور که رویشان چادر بکشند، ماسک را به میرون هل می‌داد… بعد هم گفت که بخواب… خلع لباسم کرد
خلع لباسم کرد و یک پارچه سبز رویم کشید که وسط آن به قاعده یک در ِ قابلمه باز بود و قرار بود که “ماجرا” از آنجا بیرون باشد… اعتراف می‌کنم که ترسیده بودم و دائم سعی می‌کردم آن نوشته بیرون را در ذهنم مرور کنم: ده دقیقه، بدون درد و خون‌ریزی… بعد هم نفهمیدم چطور شد که دکتر کله طرف را با کش بست آنچنان با زور آن را به بالا کشید و به یقه‌ام گره داد که انگاری مسابقه طناب کشی بود… همانجا بود که مفهوم پاپیون کردن را فهمیدم… چون واقعا آن دو توپ
مورد نظر، دقیقا کنار سیبک گلویم بودند… تحت همان فشار گفتم که آقای دکتر من می‌ترسم (منظورم این بود که غلط کردم)… دکتر هم گفت عیب ندارم، رستم هم که اینجا بیاید می‌ترسد (منظورش این بود که ری.دی دیگه)… بعد هم یک جوک لوس گفت و خودش مثل دیو شروع به خندیدن کرد و وسط همان خندیدن یک آمپول بی‌حسی را درست مثل دارت کوبید وسط توپ سمت راست… بعد هم دنیا سیاه شد
دکتر سیاه شد، سبیل دکتر سیاه‌تر شد… من هم کل مچ دستم را تا ته توی حلقم کردم… بعدهم دکتر پرسید درد داره؟… من بنفش شده بودم… دو دقیقه بعد هم شروع کرد قیچی کردن پوسته‌ توپ‌ها و دو تا لوله را کشید بیرون و گذاشت لای قیچی… بعد هم گفت امتحان می‌کنیم (انگاری که میکروفون دستش است) و با قیچی کمی زور به خطوط انتقال آورد… دوباره از درد بنفش شدم… دکتر هم گفت: اوپس… هنوز بی‌حس نشده و خندید…خلاصه اینکه بعد از چهل پنج دقیقه کارش را تمام کرد… من آدمی
مرده بودم… *** نصف شب با درد بیدار شدم… درد در حد تیم ملی… در حد درد زایمان… در حد جدائی روح از بدن ( ونه نادر از سیمین)… بعد هر رفتم دستشوئی… همه چیز به رنگ بادمجان شده بود… توپ‌ها به اندازه گلابی…فردایش به دکتر زنگ زدیم… سبیل خاوری گفت که خوب میشه… تحمل کن درد رو که به شب جمعه‌اش می‌ارزه… سه روز با درد و فحش گذشت… ولی بهتر نشد… رفتیم یک دکتر دیگر… تا که پکیج‌مان را دید گفته که عفونت کرده… سبیل خاوری به علاوه
به علاوه خطوط انتقال فلان، هفت هشت ده تا خط انتقال چیزهای دیگر را هم قطع کرده… مثل همین پیمانکارهای آب که حین حفاری، لوله گاز و تلفن و برق را هم شرحه شرحه می‌کنند… بعد هم آنتی‌بیوتیک و ده روز استراحت مطلق و اینها… *** مسافرت زهرمارمان شد… کل مهمانی‌های خاندان مالیده شد و ماجرا را به هر کس (از ده ساله تا ۱۰۰ ساله) که می‌گفتیم، خیلی نرم بهمان می‌گفت: ای بابا، چرا به من یه ندایی ندادی؟…انگاری همه در کارلوله بستن بودند… از ایران
برگشتیم… رفتیم یک دکتر دیگر که چک‌مان کند… دکتر هم گفت که این روشی که سبیل خاوری شما را مقطوع‌النسل کرده، مربوط به دوره “مائو” بوده که چینی‌ها را شکنجه‌وار، ابتر می‌کرده‌اند… من هم جهت آبروداری گفتم رفته‌ام کلمبیا و عمل کرده‌ام تا خدای‌نکرده نکته منفی وارد پرونده میهن‌مان
نشود… *** خلاصه… از چند روز پیش که رفیق‌مان ماجرا را اینطوری از پشت اس.کایپ تعریف کرده، من توان نگاه کردن به هیچ گلابی یا بادمجانی را ندارم… آدم سبیل کلفت هم که می‌بینم، دردم می‌آید… اصولا با دست بردن در کار خدا هم مشکل پیدا کرده‌ام… از مائو هم حالم به هم می‌خورد… شما هم نکنید این کار را… اگر هم می‌خواهید بکنید، لااقل دکتر بی‌سبیل پیدا کنید
*************************************

نصفه بود

از بچگی همه ما این را شنیده ایم که حقوق زنها پایمال میشود. آیا واقعاً حقوق زن ها پایمال شده است ؟ از کودکی شروع میکنیم : در کودکی: پسرها هر وقت شیطنت میکردند یک سیلی محکم صورتشان را نوازش میکرد دخترها هر وقت شیطنت میکردند یک ضربه فانتزی به ماتحتشان میخورد. خودتان قضاوت ک...نید : کدام ضربه درد بیشتری دارد؟ روزهای جمعه که مدرسه ها تعطیل بود : پسرها برای خرید نان مجبور به بیگاری در صف نان بودند دخترها کنار عروسک هایشان لالا میکردند هنگامی که کارنامه ها را به دست والدین محترم میدادند : پسرها شدیداً بخاطر نمرات پایین سرکوفت می خوردند و البته گاهی هم ممنوع شدن از مشاهده کارتون دخترها هیچی نمیشدند . چون قرار بود در آینده ازدواج کنند و نان آور خانه هم نخواهند بود هنگامی که پدر خانواده شب به منزل می آمد : پسرها فرار میکردند و یه گوشه ای میخزیدند تا چغولی های مادر ، کار دستشان ندهد دخترها به بغل پدر میپریدند و چپ و راست قربون صدقه میشنویدند روز اول مهر ماه که مدرسه ها باز میشد : پسرهای عزیز کله هایشان را با نمره ۴ میزدند و مزین به لغت نامانوس کچل میشدند دخترها فقط به پسرها میگفتند : چطوری کچل ؟ در ۱۸ سالگی : پسرها تمام اضطراب و دلهره شان این است که دانشگاه قبول شوند و سربازی نروند و ۲ سال از زندگیشان هدر نرود دخترها ورودشان به پادگان طبق قانون ممنوع است . در دانشگاه : پسرها همان روز اول عاشق میشوند و گند میزنند به امتحان ترم اولشان و مشروط میشوند دخترها فقط در بوفه مینشینند و به پسرهایی که زیر چشمی به آنها نگاه میکنند افاده میفروشند در هنگام نمره گرفتن : پسرها خودشان را جر میدهند تا ۹٫۵ آنها ۱۰ شود و باز هم استاد قبول نکرده و در آخر می افتند دخترها فقط پیش استاد میروند و یک لبخند میزنند و نمره ۴٫۵ آنها به ۱۷ تبدیل میشود. در کافی شاپ : پسرها حساب میکنند. دخترها میگویند : مرسی! در مخ زدن : پسرها باید دلقک بازی در بیاورند تا طرف تازه بفهمد که وجود دارند ، دو ساعت منت بکشند تا طرف تلفن را بگیرد ، هفته ها برنامه ریزی کنند تا طرف قرار بگذارد ، ساعت ها باید خالی ببندند تا طرف خوشش بیاید و هنگام بهم خوردن رابطه ماه ها و در مواردی دیده شده است که سالها در هوای دلگرفته پاییز پیپ بکشند و قهوه بنوشند و هی آه بکشند . دخترها فقط کافی است که یه لبخند بزنند و چشم ها را نازک کرده ، لبها را غنچه و سری به سمت موافق تکان دهند و هرگاه رابطه بهم خورد فقط میگویند فدای سرم. هنگام خواستگاری : پسرها باید خانه ، ماشین ، شغل مناسب ، مدرک دهن پر کن ، قد رشید ، هیکل خوش فرم ، خوشتیپ و هزارتا کوفت و زهر مار داشته باشند و پشت سر هم از موفقیت ها و اخلاق خوب و …. برای عروس خانم بگن و احتمالا انگشتری برای نشون کردن در دست سرکار علیه عروس خانم بکنند دخترها فقط کافی است بنشینند و لام تا کام حرف نزنند هنگام ازدواج : پسرها باید شیربها ، مهریه ، خرید عروسی ، جواهرات گوناگون ، جشن و سالن و … را از سر قبر پدرشون تهیه کنند دخترها فقط باید جهیزیه بدهند که احتمالا به دلیل شروع خرید جهزیه از اوان کودکی همش بنجل شده و آقای داماد باید با تحمل هزارتا منت آنها را قبول کرده ، دور ریخته و یه سری جدید بخرد هنگام زندگی عشقولانه دو نفره:پسرها باید بگویند : چشم ، و البته اگر هم نگویند دو قطره اشک کنار چشمان مژگان خانم ها آنها را وادار به چشم گفتن میکند دخترها هم باید دستور بدهند و دیگر هیچ. کار کردن : پسرها مثل سگ پا سوخته باید از صبح خروس خوان تا آخر شب کار کنند و همش تو فکر غرولند مدیر و قسط عقب افتاده بانک و قبض برق و آب باشند و در آخر نعششان را با بدبختی به خانه برسانند دختر ها فقط کافی است که کلید ماشین لباس شویی ، کلید ماشین ظرفشویی و کلید مایکرو فر را فشار دهند و در حالیکه ناخن هایشان را مانی کور میکنند با مادرشان در مورد رنگ موی دختر خاله جاری عمه خانم فرخ زمان خانم بحث و تحلیل علمی داشته باشند ….