چو بغضی کهنه در غربت اسیرم چو آهی کز صدای خفته سیرم من اینجا مانده ام تنها خدایا همین روزاس که در غربت بمیرم ببین اینجا پرنده رو زمینه یه عمره خواب ِ پرواز و می بینه در اینجا پشت ِ هر آهوی معصوم ببین گرگی نشسته در کمینه!! در اینجا باید از خوبان جدا بود مث ِ شبنم غریوی بی صدا بود !! در اینجا زندگی تلخه خدایا چقد سخته غریبی آشنا بود !! در اینجا قلب صاف و صادقی نیست میان گریه هاشان هق هقی نیست ! در این دنیای تلخ بی مروت دریغا ای دریغا ، عاشقی نیست

یارو نشسته کنار خیابون نوک دماغش چسبیده به زمین دوستم میگه :معتاده؟ میگم پـَـــ نــه پـَـــ میخواد انعطاف بدنشو به رخ بکشه!!!

نفس نمیکشد هوا، قدم نمیزند زمین،،، سکوت میکند غزل،،،، بدون تو یعنی همین...

توی فیلم سیسیلی یا حماسه سالوادور جولیانو دایی به سالوادور میگه.مردم زمین نمی خواستن مردم نون می خواستن.تو اشتباه کردی آخرش هم بهترین دوستش سالوادور میکشه .و من دفعه اول که دیدم گریه کردم.روحیه من لطیف دیگه.چه میشه کرد.

@Amir آدم روی زمین با خیال تخت بـخوابه، خیلی بهتره تا اینکه بخواد روی تخت با خیال یکی دیگه بخوابه..

گاهی مرا یاد کن . . . من همانم که اگر ساعتی ازم بی خبر بودی, آسمان را به زمین می دوختی..

.::دیدگاه رو بخونید::.

ما خوب یاد گرفتیم: در آسمان مثل پرندگان باشیم و در آب مثل ماهیها ، اما هنوز یاد نگرفته ایم روی زمین چگونه زندگی کنیم .

گاهی اوقات آرزو می کنم ای کاش تک پرنده عاشقی بودم که میان صدها هزار پرنده بتوانم به قله بلند سرزمین هستی برسم و پرواز کان نغمه سر دهم که... من شیدای تو و عاشقانه دوستت دارم

آلبرت انیشتن * «اگر انسان‌ها در طول عمر خویش فعالیت مغزشان به اندازه یک میلیونیوم معده‌شان بود، اکنون کره زمین تعریف دیگری داشت