چشمی اگر به سیب و به حوا نداشتم

آدم نبودم و غم دنیا نداشتم

 

حالا تو را ندارم و امید مانده است

ای کاش امید داشتنت را نداشتم

 

با بی کسی گرفته ام انس و کسی دگر
یادم نمانده داشته ام یا نداشتم

@}

 

ای سرزمین سوخته مانند مهر تو
در آسمان هیچ دلی جا نداشتم

 

دنیا، بهشت یا چه بگویم چه بوده است
چیزی که هیچ وقت من آن را نداشتم!!

دنیاچیست؟سرزمینی از دردو غم پراز تنهایو بیوفای هرگاه عاشقانه کسی را دوست میداری گرگی به نام تقدیر آن را ازتو میگیرد

یلدا نام فرشته ای است بالا بلند، با تن پوشی از شب و ستاره

یلدا نرم نرمک با مهر آمده بود ...

با اولین شب پاییز آمده بود

و هر شب ردای سیاهش را قدری بیشتر بر آسمان می کشید

تا آدمها زیر گنبد کبود آرامتر بخوابند .

یلدا هر شب بر بام آسمان و در حیاط خلوت خدا راه می رفت

و لابه لای خوابهای زمین لالایی اش را زمزمه می کرد

گیسوانش در باد می وزید و شب به بوی او آغشته می شد !

یلدا شبی از خدا پاره ای آتش قرض گرفت

آتش که می دانی همان عشق است ؛

یلدا آتش را در دلش پنهان کرد تا شیطان آن را ندزدد.

آتش در وجود یلدا بارور شد

فرشته ها به هم گفتند:

یلدا آبستن است، آبستن خورشید

و هر شب قطره ای از خونش را به خورشید می بخشد

و شبی که آخرین قطره را ببخشد، دیگر زنده نخواهد بود ...

فرشته ها گفتند:

فردا که خورشید به دنیا بیاید یلدا خواهد مرد

یلدا آفرینش را تکرار می کند.

راستی فردا که خورشید را دیدی به یاد بیاور که او دختر یلداست

و یلدا نام همان فرشته ای است که روزی از خدا پاره ای آتش قرض گرف

باز هم بلند شو
ایستادن کسی که زمینش زده اند
از کسی که به زور سر پایش نگه داشته اند زیباتر است

اومدم خونه میخواستم لباسامو عوض کنم دیدم شلوارم خیسه !

به داداشم میگم آب ریخته روی شلوار من ؟
میگه نه پارچ آب ریخت روی زمین با شلوار تو خشک کردم !
.

پیشتر، ایرانیان (مردم سراسر ایران زمین) روز پس از شب یلدا (یکم دی ماه) را خور روز و دی گان می خواندند و به استراحت می پرداختند و تعطیل عمومی بود. در این روز عمدتاً به این لحاظ از کار دست می کشیدند که نمی خواستند احیاناً مرتکب بدی کردن شوند که میترائیسم ارتکاب هر کار بد کوچک را در روز تولد خورشید گناهی بسیار بزرگ می شمرد.

* شب یلدا ،شب زایش الهه خورشید پیشاپیش همایون باد *