شبت سیاه....خوابت سفید

ولی اون خیلی راحت فراموش کرد ..
نه دریایی گم کرد ساحلشو نه راهبی ازیادبرد صومعه اش رو ونه خدایی فراموش کرد بنده گناهکارشو و نه عشقی باشه که از یاد ببره منه تنهارو همه چی بود ولی اون نبـــــــــــود قصه ما از اولش یکی بود اون یکی بود ولی بایکی دیگه ما این وسط شدیم کلاغ سیاهه قصه که اخرش اونا رسیدن به هم ولی ما هنوز هم نرسیدیم ........

هنوزم مردایی هستن که از بوق سگ تا اخر شب کار میکنن واسه زنو بچشون ولی همین ادما وقتی میان خونه بچه هاشون حتی نزدیکشون نمیان که مبادا بویه عرق باباشون مماق فندقیشونون اذیت کنه یا مامانایی که ده سال بایه عینک قدیمی که عملا هیچ نقشی در دید چشماشون نداره وبه جز یه بار اضافی رویه صورت خستشون هیچ نقش دیگه ای نداره ولی باز پشت یه چرخ خیاطی پشت هم دستگیره واموندشو میچرخونن تا چرخ زندگیشونو راحتر بچرخه اره وفا کمه ولی همون کمشم اندازه یه دنیاست ................

رنگ مرز بین سفید و سیاه...خاکستریه... هیچ مطلقی وجود نداره ...........