سیگارم چه زیبا کام میدهد اوتاصبح پیراهن سفیدش را برایم میسوزاند و من از لبانش بوسه هامیگیرم، چه لذتی میبرم از این رفاقت بی منت، او از جان مایه می گذارد و من از عمر...!!!

من عاشق نیستم فقط وقتی حرف تو می شود دلم سیگار می خواهد . .

او هنوز روسری ” آبی ” میپوشد !
و من سیگار [!] ” قرمز ” میکشم !
چه شهر آورد بزرگیست !

به سلامتی اشک که وقتی میاد طرف خالی می‌شه و بقیه پر.



به سلامتی رفیق که آخرش فقط رفاقتاست که می‌مونه.



به سلامتی سیگار که رفیق نیمه راه نبود و تا آخرش با ما سوخت و ساخت.



به سلامتی عشق که تلخیش شیرین بود و شیرینیش تلخ.



به سلامتی خانواده که داشتنش یه بدبختیه و نداشتنش یکی دیگه.



به سلامتی مرام که امروز تازه معنیش رو فهمیدم.



به سلامتی پوتین که عزت رو به کشورش برگردوند.



به سلامتی شما که داری این نوشته رو می‌خونی.



به سلامتی خودش، خودم و خودت.

نه ...

کاری به کار عشق ندارم

من هیچ چیز و هیچ کس را دیگه در این زمانه دوست ندارم

انگار این روزگار چشم ندارد من و تو را یک روز خوشحال و بی ملال ببیند

زیرا هر چیز و هر کس که دوست تر بداری

حتی اگر یک نخ سیگار یا زهر مار باشد از تو دریغ می کند

پس با همه وجودم خود را زدم به مردن تا روزگار دیگر کاری به کار من نداشته باشد

این شعر را هم نا گفته می گذارم ...

تا روزگار بویی نبرد که ...

گفتم که ...

دیگه کاری به کار عشق ندارم !

زمانه بدی شده
ادمای بدی شدیم
اگه عشقت بهت خیانت کرد اعتراض نکن...
اگه دروغم گفت اعتراض نکن...
بهشم گیر نده چرا با کسی لاس میزنی...
اگه جای بدی رفت نگو نرو...
اگه بگی میشی خر.. میشی عقب مونده...
آره خیانت..دروغ..هرزگی شده روشنفکری
ولی من همچنان عقب موندم....
هنوز هم گریه هامُ
خنده هامُ
غر زدنمامُ
حتی پوک زدن به سیگار لعنتی رو
فقط با یه نفر میخوام
با تــــــــــــــــــــــو میخوام
اره من عقب مونده ام....

از خانه که می آیی دستمالی سپید پاکتی سیگار شعری از فروغ و تحملی بسیار بیاور! احتمال گریستن ما بسیار است........

سیگار رو واسه مشکلای خارجیا ساختن اگر میخواستن طبق استانداردای مشکلات ایرانی بسازنش الان سیگار باید یک متر بود در قطر 50 سانت

این گونه نیا که هر از چند گاهی باشد

نیا دنیایم را آرامشم را سکوت اجباری روزهایم را نریز به هم …

که مجبور باشم مدیون قهوه خانه شوم

از بس که خاکستر و دود سیگار مهمانش می کنم

نیا لعنتی

اینگونه گذرا نیا …