ما بچه های پایین کلا برف نمیبینیم در خونمونو که باز میکنیم هولوپی الودگی هوا میره تو سوراخای دماغمونفقط میدونیم که برف سفیده لباسای زمستونیمون نوِ نو اَن به شخصه یه بار ادم برفی درست کردم اونم سه سالم بود
این روزها هم خوشحالم هم غمگین..... نمیفهمم.... خودم هم حالم را نمیفهمم.... گاهی قند در دلم آب میشود و روحم به آسمان پر میکشد... گاهی تنها دلم اتاقی میخواهد تاریک و سوت و کور... که بنشینم گوشه کنارش و ثانیه به ثانیه ام را هم آغوش غم شوم نمیدانم... تنها چیزی که میدانم این است که این روزها دلم بچه میشود دمی میخندد دمی میگرید و پا به زمین میکوبد دمی بهانه های کودکانه میگیرد.... (دل کوچک من) آرام باش..... خودم هوایت را دارم....
غمگــین و خــــسته ام ... دلـــم یکـــ هـــوای بارانـــی مـــیخــواهد یکــــــ شـــآنــه بــــرای گـــریه کـــردن ... و یکـــــ گــور پـــــدری که نثار دنیا و تـــمــام مـــتعاـقاتش بـکــــنم ... !
روی دستش، پسرش رفت، ولی قولش نه! نیزه ها تا جگرش رفت، ولی قولش نه! این چه خورشیدِ غریبی ست که با حالِ نزار،پای نعشِ قمرش رفت، ولی قولش نه! باغبانی ست عجب! آن که در آن دشتِ بلا،به خزانی ثمرش رفت ، ولی قولش نه! شیر مردی که در آن واقعه هفتاد و دو بار،دستِ غم بر کمرش رفت، ولی قولش نه! جان من برخیِ " آن مرد " که در شط فرات، تیر در چشمِ ترش رفت، ولی قولش نه! هر طرف می نگری نامِ حسین است و حسین،ای دمش گرم!! سرش رفت، ولی قولش نه!
سرگرمی ام شده گرفتنِ فال حافظ و من خسته از جواب های تکراری : “غم تمام می شود” “غصه نخور” “مشکلات حل می شود ” و … دلم می گیرد ، چرا حافظ نمی داند بی او هیچ چیز تمامی ندارد جز این زندگی ؟!
در خونمونو که باز میکنیم هولوپی الودگی هوا میره تو سوراخای دماغمون
