وقتی تنهایم گذاشت و رفت بهش گفتم: خط زدن بر تو ,پایان من نیست!
آغاز بی لیاقتی توست....
همیشه بهترین ها برای من بوده وهست,
اگر مال من نشدی...قطعا بهترین نبودی و نیستی...
این تو نیستی که مرا فراموش کرده ای,این منم که به یادم اجازه نمیدهم حتی از نزدیکی ذهن تو عبور کند...
صحبت از فراموشی نیست صحبت از لیاقت است,محکمتر از آنم که برای تنها بودنم آنچه را که اسمش را غرور گذاشتم برایت به زمین بکوبم
احساس من قیمتی داشت که تو برای پرداخت آن
فقیر بودی....

گاهی با یک بی مهری دلی می شکند



گاهی با یک کلمه یک انسان نابود می شود



مراقب بعضی یک ها باشیم



در حالی که ناچیزند همه چیزند ....

تو خدافظی کردی و من هنوز؛گوشیمو کنار گوشم نگه میدارم
نمیدانم چرا؟!
شاید منتظر معجزم...آری...معجزه
شایدمعجزه شودو تو دوباره مرا بخوانی...
وباز صدای دلنشینت مراببرد به اوج خیال...
ومن دوباره از تو جانی دوباره بگیرم
شاید دوباره معجزه شود و تو بامن مهربان شوی... شاید دوباره معجزه شود..
شاید.......

میدانم معجزه هم برای من و تو کاری نمیتواند
ولی بازهم ساده و در یک کلام منتظرم....منتظر....

به سلامتی اشک که وقتی میاد طرف خالی می‌شه و بقیه پر.



به سلامتی رفیق که آخرش فقط رفاقتاست که می‌مونه.



به سلامتی سیگار که رفیق نیمه راه نبود و تا آخرش با ما سوخت و ساخت.



به سلامتی عشق که تلخیش شیرین بود و شیرینیش تلخ.



به سلامتی خانواده که داشتنش یه بدبختیه و نداشتنش یکی دیگه.



به سلامتی مرام که امروز تازه معنیش رو فهمیدم.



به سلامتی پوتین که عزت رو به کشورش برگردوند.



به سلامتی شما که داری این نوشته رو می‌خونی.



به سلامتی خودش، خودم و خودت.