پاتوق دانشجویان ایران - جستجو در پست ها

عاشق نميشوم، دلواپسم نباش
دستاني از تهي، پاهايي از ورم
فکر مرا نکن، امروز بهترم...
*****
حال مرا مپرس، چيزي مهم که نيست...
اين دلشکستگي، اقرار بيکسيست
درگير من مشو، همدم نميشوم
حوا مرا ببخش... آدم نميشوم...
*****
تقصير تو نبود، نه من نه بخت خود
تو عشق خط زدي، من خواستم نشد
درگير عادتم، سرگرم خود شدم
در مرز يک سقوط، ديگر نه تو نه من...
*****
از پشت اين سکوت، از اين نقاب و نقش
حال مرا بفهم، جرم مرا ببخش
امروز بهترم... حوا بيا ببين
دلتنگ من مباش، من مرده ام... همين!

شکل خودم شدم... تلخ و بدون ره
در انتهاي خويش، حال مرا بفهم
شکلي شبيه خود، با چشم گريه سوز
باور نميکنم، آئينه را هنوز...
*****از پشت اين سکوت، از اين نقاب و نقش
حال مرا بفهم، جرم مرا ببخش
امروز بهترم، حوا بيا ببين
دلتنگ من مباش، من مرده ام... همين

دیدگاه •

•

• 1392/05/28 - 17:51

+4

*elnaz* *

در 1عاشقانه و دانلود

همه دارند زندگی می کنند. فقط من مرده ام. چون جایی برای رفتن ندارم...........

دیدگاه •

•

• 1392/05/28 - 17:18

+5

♥ نگار ♥

در بهانه هاي دلتنگي

بوی گند خیانت تمام شهر را گرفته !
مردهای چشم چران
زن های خائن
دخترهای شــ ــهـ ـو تــ ــی
و پسرهای شــ ـهــ ـو تـــ ـی تر!
… پس چه شد … ؟
چیدن یک سیـبـــــــ ـ و اینهمه تقـــاص ؟
بیچاره آدمــــــــــ . . . بیچاره آدمیتــــــــ . . .

دیدگاه •

•

• 1392/05/28 - 16:40

+6

saman

در کافه تنهایی

قرار است تو به ملاقات من بیایی

و اگر این راست باشد

باید چین های صورت معصومم را اتو

دشت پژمرده وغمگین آهوان چشمانم را رفو

وگیسوان برفی ام را با سرعت نور

زیر گرم ترین ظهر تابستان بلوچستان شرابی کنم

قرار است که تو به ملاقات من بیایی

و اگر این راست باشد

باید باطری نو برای سمعکم بگذارم

و یک عصای نامریی از جنس

گل حسرت در دست بگیرم

قرار است تو به ملاقات من بیایی

و اگر این راست باشد

باید به جبران کافه های نرفته

گیلاسهای بهم نخورده

بوسه های کال بر زمین افتاده

تو را حتی برای یک نفس از باقیمانده عمرم

صد زلیخا دیوانه شوم

قرار است تو به ملاقات من بیایی

و اگر این راست باشد

باید پیراهن سپیدم را که با خشم در دریا انداختم

از عروس ماهی ها پس بگیرم

دیدگاه •

•

• 1392/05/28 - 15:46

+3

saman

در کافه تنهایی

دیگراین ناله هافایده ندارد.حالااشکهایت رابه پای سنگی بریز

که برروی مزارم می گذارند.من رفته ام،

خیلی پیش ازآن که توبه خودبیایی رفته ام.

رفتم تالحظه های تنهایی ام راپشتحصاری ازفراموشی هاپیداکنم.

دیگراین گریه هاوفریادهانه توراتخلیه می کند

ونه مرازنده می کند.

ولی بااین حال قول می دهم همیشه به سراغت بیایم.

هنوزهم باگریه هات می گریم وباخنده هات می خندم.

مثل همیشه برات ازخودم،

ازدنیای ساکت کودکی هام می گویم.

من تورامثل همان سادگی هاخواهم بخشید،

توتقصیری نداری.آنهانمی دانندچه رنج هایی تحمل کردی.

آنهانمی دانندچه قدرهمیشه تنهابودی.

وطعم تلخ غربت وبی همدمی راسالهاوسالهاتنها،به دوش کشیدی.

نمی دانند چه قدرفلاکت وبدبختی راتحمل کردی.

من تورامی بخشم چون می دانم باتوچه کردند:

باتو،بابچه ات بااحساس وغرورت بازی کردند

وازطعم تلخ این بازی به نفع خودسودبردند

وباصدای بلن خندیدند.

من توراقبل ازاین نیزبخشیده بودم،

وقتی ابرازعشق کردی،

وقتی ترکم کردی،

وقتی طعنه هات روبه پام ریختی،

وحتی وقتی منوکشتی.بازهم توروبخشیده بودم،

قبل ازاین که بمیرم.

خانه دلم همیشه تاریک وتنها بود،

قلبم همیشه تورامی طلبید،

ولی حالامن مرده ام درآرامش ابدی،

آسایشی دورازهرگونه رنج وتنهایی وحسرت،

دراین بسترسردخاک دیگرجسم وروحم ازدوری تونمی لرزه

وبهانه گیری نمی کند،ولی می دانم که دلم برات تنگ می شه.

برای نگاه عاشقت،

برای عشق نوجوونی ات.

من مرده ام واین آرامش زیرخاک رومدیون توهستم.

توهم منوببخش،اگردرکشاکش زندگی وگریزوناگریز

این حیات تلخ،بهانه ات راکردموبه سراغت آمدم.

مراببخش برای هر آنچه خواستم وبودی،

خواستی وبودم،وبرای هرآنچه که نمی دانم.

دیدگاه •

•

• 1392/05/28 - 14:47

+2

nanaz

در بهانه هاي دلتنگي

زیر گلوم،یه قبرستون از ناله های مرده ست

دقیقا...! همین چند سانت پایین تر از زبون درازم

راه طولانی بود...

ناله هام،بی طاقت...

دیدگاه •

•

• 1392/05/28 - 14:10

+7

♥ نگار ♥

در بهانه هاي دلتنگي

کاربردهای مختلف ” مُردن ” در فرهنگ ما !!
برو بمیر : برو گمشو !
بمیرم برایت : خیلی دلم برایت می سوزد !
می میرم برایت : عاشقتم !
می مردی ؟ : چرا کار را انجام ندادی ؟
… مردی ؟ : چرا جواب نمی دهی ؟
نمردیم و … : بالاخره اتفاق افتاد !
مردیم تا … : صبرمان تمام شد !
مرده : بی حال !
مردنی : نحیف و لاغر !
مردم : خسته شدم!
من بمیرم ؟ : راست می گی؟

دیدگاه •

•

• 1392/05/28 - 12:57

+7

Prof.Dr.Abdolreza Sh.Farahani

در یکی بود ... یکی نبود

تو از این دشت خشک تشنه روزی کوچ خواهی کرد و اشک من ترا بدرود خواهد گفت. 
نگاهت تلخ و افسرده است. دلت را خار خار نا امیدی سخت آزرده است. 
غم این نابسامانی همه توش وتوانت را زتن برده است.
تو با خون و عرق این جنگل پژمرده را رنگ و رمق دادی. 
تو با دست تهی با آن همه طوفان بنیان کن در افتادی.
 تو را کوچیدن از این خاک ،دل بر کندن از جان است. تو را با برگ برگ این چمن پیوند پنهان است. 
تو را این ابر ظلمت گستر بی رحم بی باران تو را این خشکسالی های پی در پی تو را از نیمه ره بر گشتن
یاران تو را تزویر غمخواران ز پا افکند تو را هنگامه شوم شغالان بانگ بی تعطیل زاغان در ستوه آورد. 
تو با پیشانی پاک نجیب خویش که از آن سوی گندمزار طلوع با شکوهش خوشتر از صد تاج خورشید است 
تو با آن گونه های سوخته از آفتاب دشت تو با آن چهره افروخته از آتش غیرت که در چشمان من والاتر از صد جام جمشید است 
تو با چشمان غمباری که روزی چشمه جوشان شادی بود و اینک حسرت و افسوس بر آن سایه افکنده ست خواهی رفت. 
و اشک من ترا بدروردخواهد گفت

دیدگاه •

•

• 1392/05/28 - 00:36

+4

Prof.Dr.Abdolreza Sh.Farahani

در یکی بود ... یکی نبود

نیمه شب آواره و بی حس و حال – در سرم سودای جامی بی زبان

پرسه ای آغاز کردیم در خیال – دل به یاد آورد ایام وصال

از جدایی یک دو سالی میگذشت – یک دو سال از عمر رفت و برنگشت

دل به یاد آورد اول بار را – خاطرات اولین دیدار را

آن نظر بازی و آن اسرار را – آن دو چشم مست آهو وار را

همچو رازی مبهم و سربسته بود – چون من از تکرار او هم خسته بود

آمد و هم آشیان شد با من او – همنشین و هم زبان شد با من او

خسته جان بودم که جان شد با من او – ناتوان بود و توان شد با من او

دامنش شد جایگاه خستگی – این چنین شد آغاز دلبستگی

وای از آن شب زنده داری تا سحر – وای از آن عمری که با شد به سر

مست او بودم ز دنیا بی خبر – دم به دم این عشق میشد بیشتر

آمد و در خلوتم دم ساز شد – گفتگوها بین ما آغاز شد

گفتمش در عشق پابرجاست دل – گرگشایی چشم و دل زیباست دل

گرتو زورقمان شوی دریاست دل – بی تو شامی بی فرداست دل

دل به عشق روی تو ویران شده – در پی عشق تو سرگردان شده

گفت در عشق وفادارم بدان – من تو را بس دوست میدارم بدان

شوق وصلت را به سر دارم بدان – چون تویی محمول خمانم بدان

با تو شادی میشود غمهای من – با تو زیبا میشود فردای من

گفتمش عشقت ز دل افزون شده – دل به جادوی رخت افسون شده

جز تو هر یادی به دل مدفون شده – عالم از زیبائیت مجنون شده

در سرم جز عشق تو سودا نبود – بهر کس جز او در این دنیا نبود

دیده جز بر روی او بینا نبود – همچو عشق من هیچ گل زیبا نبود

خوبی او شهره آفاق بود – در نجابت در نکوهی طاق بود

روزگار : روزگار اما وفا با ما نداشت – طاقت خوشبختی ما را نداشت

پیش عشق ما سنگی گذاشت – بی گمان از مرگ ما پروا نداشت

آخر این قصر هجران بود و بس – حسرت و رنج فراوان بود و بس

یار ما را از جدایی غم نبود – در غمش مجنون و عاشق کم نبود

بر سر پیمان خود محکم نبود – سهم من از عشق جز ماتم نبود

با من دیوانه پیمان ساده بست – ساده هم آن عهد و پیمان را شکست

بی خبر پیمان یاری را گسست – این خبر ناگاه پشتم را شکست

آن کبوتر عاقبت از بند رست – رفت و با دلدار دگر عهد بست

با که گویم آنکه هم خون من است – جسم جان و تشنه خون من است

بخت بدبین وصل او قسمت نشد – این گدا مشمول آن رحمت نشد

آن طلا حاصل به این قیمت نشد – عاشقان را خوشدلی تقدیر نیست

با چنین تقدیر بد تدبیر نیست – از غمش با دود و دم همدم شدم

باده نوش غصه او من شدم – مست مخمور خراب از غم شدم

ذره ذره آب گشتم کم شدم – آخر آتش زد دل دیوانه را

سوخت بی پروا پر پروانه را – عشق من : عشق من از من گذشتی خوش گذر

بعد از تو حتی اسم من را نبر – خاطراتم را تو بیرون کن ز سر

دیشب از کف رفت – فردا را نگر

آخرین یکبار از من بشنو پند – بر من و بر روزگارم دل مبند

عاشقی را دیر فهمیدی چه سود – عشق دیرین گسسته تار و پود

گرچه آب رفته باز آید به رود – ماهی بیچاره اما مرده بود

دیدگاه •

•

• 1392/05/28 - 00:28

+5

♥♥♥♥♥♥ R A M I N♥♥♥♥♥♥

در 1عاشقانه و دانلود

ازپیرمردی پرسیدم عشق چیست ؟ گلی را نشانم داد و گفت : دیروز غنچه بود ، امروز شکفت ، فردا پژمرده میشود !

دیدگاه •

•

• 1392/05/26 - 13:57

یافتن پست: #مرده

تفکیک