اما ماجراي اين لوگوي عجيب چيست؟

امروز، ۱۲ آگوست، يكصد و بيست و ششمين سالروز تولد «اروين شروينگر» است. فيزيكدان اتريشي و يكي از دانشمندان فيزيك كوانتوم كه كاشف مكانيك موج و البته مبدع معادله معروف «شرودينگر» و البته آزمايش معروف «گربه شرودينگر» است. شرودينگر به دليل كشف مكانيك موج موفق شد همراه با «پل ديراك» جايزه نوبل فيزيك را از آن خود كرد.

گوگل با استفاده از ايده معادله شرودينگر و آزمايش گربه شرودينگر، اين لوگوي بامزه را به مناسبت زادروز شرودينگر طراحي كرده است.

معادله شرودينگر، معادله اي است كه چگونگي تغيير حالت كوانتومي يك سامانه فيزيكي با زمان را توصيف مي كند. اين معادله در اواخر سال 1925 فرمول بندي شد و در سال 1926 به وسيله شرودينگر منتشر گرديد. در مكانيك كلاسيك، معادله حركت قانون دوم نيوتن است و فرمول بندي هاي معادل آن، معادله اويلر-لاگرانژ و معادله هاميلتون هستند. در همه اين فرمول بندي ها، براي حل حركت يك سيستم مكانيكي و پيشگويي رياضي اينكه سامانه در هر زمان پس از شرايط و پيكربندي هاي اوليه سيستم چه حالتي خواهد داشت، استفاده مي شوند.

گربه شرودينگر  هم يك آزمايش فكري در فيزيك كوانتومي است كه در سال ۱۹۳۵ توسط شرودينگر ابداع شد. سناريوي آزمايش درباره يك گربه‌ است كه بسته به يك رويداد تصادفي زودتر، ممكن است مرده باشد يا زنده.بر اين اساس، اين آزمايش، اين طور طراحي شده است: فرض كنيد گربه‌اي در جعبه‌اي دربسته زنداني است.

در اين جعبه يك شيشه گاز سيانور، يك چكش، يك حس گر پرتوزا و يك منبع پرتوزا نيز وجود دارد. ذرات پرتوزا بصورت نامنظم تابش مي‌كنند و به همين دليل براي آن‌ها نيمه عمر در نظر مي‌گيرند. حال فرض كنيد حسگر و چكش طوري تنظيم شده باشند كه در صورت تابش موج پرتوزا بين ساعت ۱۲ و ۱۲:۰۱، چكش شيشه حاوي گاز را شكسته و گربه بميرد. اگر در ساعت ۱۲:۰۱ در جعبه را باز كنيد چه خواهيد ديد؟ اگر از طريق فرمول نيمه عمر منبع، احتمال تابش بين ساعت ۱۲ و ۱۲:۰۱ را ۵۰٪ پيش بيني كنيد.

 گربه داخل جعبه در هنگام برداشتن درب جعبه ۵۰٪ مرده‌است و ۵۰٪ زنده است. اما وقتي درب جعبه را برمي‌داريد خواهيد ديد كه گربه يا مرده و يا زنده ‌است. نمي‌توان گفت ۵۰٪ سلولهاي بدن گربه مرده‌اند و ۵۰٪ آنها زنده‌اند. در فاصله يك لحظه، احتمال به يقين تبديل خواهد شد. اين امر كاملاً متضاد با مكانيك كوانتومي مي‌باشد. همانطور كه گفتيم هيچگاه نمي‌توان موقعيت يك سيستم را به دقت اندازه‌گيري نمود. اما در اين مثال كاملاً اين امر ممكن شده ‌است.

شرودينگر  ۴ ژانويه ۱۹۶۱ ،در وين، در سن ۷۳ سالگي به علت ابتلا به بيماري سل درگذشت.

كه تواند مرا دوست دارد

وندر آن بهره ي خود نجويد ؟

هركس از بهر خود در تكاپوست

كس نچيند گلي كه نبويد

عشق بي حظ و حاصل خيالي ست

آنكه پشمينه پوشيد ديري

نغمه ها زد همه جاودانه

عاشق زندگاني خود بود

بي خبر ، در لباس فسانه

خويشتن را فريبي همي داد

خنده زد عقل زيرك بر اين حرف

كز پي اين جهان هم جهاني ست

آدمي ، زاده ي خاك ناچيز

بسته ي عشق هاي نهاني ست

عشوه ي زندگاني است اين حرف

بار رنجي به سربار صد رنج

خواهي ار نكته اي بشنوي راست

محو شد جسم رنجور زاري

ماند از او زباني كه گوياست

تا دهد شرح عشق دگرسان

حافظا ! اين چهكيد و دروغيست

كز زبان مي و جام و ساقي ست ؟

نالي ار تا ابد ، باورم نيست

كه بر آن عشق بازي كه باقي ست

من بر آن عاشقم كه رونده است

در شگفتم ! من و تو كه هستيم ؟

وز كدامين خم كهنه مستيم ؟

اي بسا قيد ها كه شكستيم

باز از قيد وهمي نرستيم

بي خبر خنده زن ، بيهده نال

اي فسانه ! رها كن در اشكم

كاتشي شعله زد جان من سوخت

گريه را اختياري نمانده ست

من چه سازم ؟ جز اينم نيامخوت

هرزه گردي دل ، نغمه ي روح

افسانه : عاشق ! اينها سخن هاي تو بود ؟

حرف بسيارها مي توان زد

مي توان چون يكي تكه ي دود

نقش ترديد در آسمان زد

مي توان چون شبي ماند خاموش

مي توان چون غلامان ، به طاعت

شنوا بود و فرمانبر ، اما

عشق هر لحظه پرواز جويد

عقل هر روز بيند معما

و آدميزاده در اين كشاكش

ليك يك نكته هست و نه جز اين

ما شريك هميم اندر اين كار

صد اگر نقش از دل برآيد

سايه آنگونه افتد به ديوار

كه ببينند و جويند مردم

خيزد اينك در اين ره ، كه ما را

خبر از رفتگان نيست در دست

شادي آورده ، با هم توانيم

نقش ديگر براين داستان بست

زشت و زيبا ، نشاني كه از ماست

تو مرا خواهي و من تو را نيز

اين چه كبر و چه شوخي و نازي ست ؟

به دوپا راني ، از دست خواني

با من آيا تو را قصد بازي است ؟

تو مرا سر به سر مي گذاري ؟

اي گل نوشكفته ! اگر چند

زود گشتي زبون و فسرده

از وفور جواني چنيني

هر چه كان زنده تر ، زود مرده

با چنين زنده من كار دارم

مي زدم من در اين كهنه گيتي

بر دل زندگان دائما دست

در از اين باغ اكنون گشادند

كه در از خارزاران بسي بست

شد بهار تو با تو پديدار

نوگل من ! گلي ، گرچه پنهان

در بن شاخه ي خارزاري

عاشق تو ، تو را بازيابد

سازد از عشق تو بي قراري

هر پرنده ، تو را آشنا نيست

بلبل بينوا زي تو آيد

عاشق مبتلا زي تو آيد

طينت تو همه ماجرايي ست

طالب ماجرا زي تو آيد

تو ، تسليده ، عاشقاني

عاشق : اي فسانه ! مرا آرزو نيست

كه بچينندم و دوست دارند

زاده ي كوهم ، آورده ي ابر

به كه بر سبزه ام واگذارند

با بهاري كه هستم در آغوش

كس نخواهم زند بر دلم دست

كه دلم آشيان دلي هست

زاشيانم اگر حاصلي نيست

من بر آنم كز آن حاصلي هست

به فريب و خيالي منم خوش

افسانه : عاشق ! از هر فريبنده كان هست

يك فريب دلاويزتر ، من

كهنه خواهد شدن آن چه خيزد

يك دروغ كهن خيزتر ، من

رانده ي عاقلان ، خوانده ي تو

كرده در خلوت كوه منزل

عاشق : همچو من

افسانه : چون تو از درد خاموش

بگذرانم ز چشم آنچه بينم

عاشق : تا بيابي دلي را همه جوش

افسانه : دردش افتاده اندر رگ و پوست

عاشقا ! با همه اين سخن ها

به محك آمدت تكه ي زر

چه خوشي ؟ چه زياني ، چه مقصود ؟

گردد اين شاخه يك روز بي بر

ليك سيراب از اين چوي اكنون

يك حقيقت فقط هست بر جا

آنچناني كه بايست ، بودن

يك فريب است ره جسته هر جا

چشم ها بسته ، پابست بودن

ماچنانيم ليكن ، كه هستيم

عاشق : آه افسانه ! حرفي است اين راست

گر فريبي ز ما خاست ، ماييم

روزگاري اگر فرصتي ماند

بيش از اين با هم اندر صفاييم

همدل و همزبان و همآهنگ

تو دروغي ، دروغي دلاويز

تو غمي ، يك غم سخت زيبا

بي بها مانده عشق و دل من

مي سپارم به تو ، عشق و دل را

كه تو خود را به من واگذاري

 

اي دروغ ! اي غم ! اي نيك و بد ، تو

چه كست گفت از اين جاي برخيز ؟

چه كست گفت زين ره به يكسو

همچو گل بر سر شاخه آويز

همچو مهتاب در صحنه ي باغ

اي دل عاشقان ! اي فسانه

اي زده نقش ها بر زمانه

اي كه از چنگ خود باز كردي

نغمه هيا همه جاودانه

بوسه ، بوسه ، لب عاشقان را

در پس ابرهايم نهان دار

تا صداي مرا جز فرشته

نشنوند ايچ در آسمان ها

كس نخواند ز من اين نوشته

جز به دل عاشق بي قراري

اشك من ريز بر گونه ي او

ناله ام در دل وي بياكن

روح گمنامم آنجا فرود آر

كه بر آيد از آنجاي شيون

آتش آشفته خيزد ز دل ها

هان ! به پيش آي از اين دره ي تنگ

كه بهين خوابگاه شبان هاست

كه كسي را نه راهي بر آن است

تا در اينجا كه هر چيز تنهاست

بسراييم دلتنگ با هم


(محرم قربانی زرنقی)

تلویزیون داره تبلیغات موسسه کودکان نابغه رو نشون میده، مرده تو تبلیغ میگه استعداد کودک شما در چیست؟ مامان من خیلی جدی میگه در خر بازی!
جای هیچ حرفی واسم نمونده

ز لیلایی شنیدم یا علی گفت - به مجنونی رسیدم یا علی گفت

مگر این وادی دارالجنون است - که هر دیوانه دیدم یا علی گفت

نسیمی غنچه ای را باز میکرد - به گوش غنچه آندم یا علی گفت

خمیر خاک آدم چون سرشته - چو بر میخاست آدم یا علی گفت

مسیحا هم دم از اعجاز میزد - زبس بیچاره مریم یا علی گفت

مگر خیبر زجایش کنده میشد - یقین آنجا علی هم یا علی گفت

علی را ضربتی کاری نمیشد - گمانم ابن ملجم یا علی گفت

دلا باید که هردم یا علی گفت - نه هر دم بل دمادم یا علی گفت

که در روز ازل قالوبلا را - هر آنچه بود عالم یا علی گفت

محمد در شب معراج بشنید - ندایی آمد آنهم یا علی گفت

پیمبر در عروج از آسمانها - بقصد قرب اعظم یا علی گفت

به هنگام فرو رفتن به طوفان - نبی الله اکرم یا علی گفت

به هنگام فکندن داخل نار - خلیل الله اعظم یا علی گفت

عصا در دست موسی اژدها شد - کلیم آنجا مسلم یا علی گفت

کجا مرده به آدم زنده میشد - یقین عیسی بن مریم یا علی گفت

علی در خم به دوش آن پیمبر - قدم بنهاد و آندم یا علی گفت

چقدر عبرت در این عروسک‌هاست ،
و ما از عروسک کمتریم .
آن‌ها مرده بودند و زندگی می کردند ،
ما زندگی می‌کنیم و مرده‌ایم...!!!!!!!!!

ﻣﺮﺍﺣﻞ ﭘﺬﻳﺮﺍﻳﻲ ﺍﺯ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ :
-1ﺗﻌﺎﺭﻑ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ
-2 ﻗﺴﻢ ﺩﺍﺩﻥ ﻣﺮﺩﻩ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﻃﺮﻑ ﻣﻘﺎﺑﻞ
-3 ﺗﻮﺳﻞ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﺑﺪﻳﻦ ﺷﺮﺡ ﮐﻪ ﻣﻴﻮﻩ ﻳﺎ ﻏﺬﺍﻱ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺭﻭ ﻃﻲ ﻳﮏ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺁﮐﺮﻭﺑﺎﺗﻴﮏ ﺑﻪ ﻟﺒﺖ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻣﻴﮑﻨﻦ ﻭ ﻣﻴﮕﻦ ﺩﻳﮕﻪ ﺩﻫﻨﻲ ﺷﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺨﻮﺭﻱ
-4 ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺣﺲ ﺗﺮﺣﻢ ﺩﺭ ﻣﻬﻤﺎﻥ ، ﻣﻴﮕﻦ "ﻳﻨﻲ ﺗﻮ ﻓﮏ ﻣﻴﮑﻨﻲ ﻣﺎ ﺑﺪﺑﺨﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﻫﻴﭽﻲ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﺎ ﻧﻤﻴﺨﻮﺭﻱ ؟
-5 ﺗﻴﺮ ﺧﻼﺹ : ﺑﺨﻮﺭ ﺣﻴﻔﻪ ، ﺍﮔﻪ ﺑﻤﻮﻧﻪﻣﺠﺒﻮﺭﻳﻢ ﺩﻭﺭ ﺑﻨﺪﺍﺯﻳﻢ

اصلا یارو عصبیم کرد دیگه حال پست ندارم.........................................

در مردها:حسی هست که اسمشو میذارن "غیرت" و
به همون حس تو خانوما میگن:"حسادت"
اما من،به هردوشون میگم "عشق"
تا عاشق نباشی نه غیرتی میشی نه حسود!

بعضیها مرد بدنیا میان /بعضیها روزگار مردشون میکنه/ بعضیها مردهستند ولی روزگار نامردشون میکنه/ صفای تو که مرد بدنیا اومدی وتو این روزگار نامرد مرد موندی

یار دبستانی من ، با من و همراه منی
چوب الف بر سر ما، بغض من و آه منی
حک شده اسم من و تو، رو تن این تخته سیاه
[!] ی بیداد و ستم ، مونده هنوز رو تن ما
دشت بی فرهنگی ما هرزه تموم علفاش
خوب اگه خوب ؛ بد اگه بد ، مرده دلای آدماش
دست من و تو باید این پرده ها رو پاره کنه
کی میتونه جز من و تو درد مارو چاره کنه ؟
یار دبستانی من ، با من و همراه منی
چوب الف بر سر ما ، بغض من و آه منی
حک شده اسم من و تو ، رو تن این تخته سیاه
[!] بیداد و ستم ، مونده هنوز رو تن ما