مادرم از قبیله ء سبز نجابت بود
و با زبان مردم بهشت سخن می گفت
شالی از ابریشم ایمان به سر داشت
قلبش به عرش خدا می ماند
که به اندازه ء حقیقت خدا بزرگ بود
و من صدای خدا را
از ضربان قلب او می شنیدم
و بی آن که کسی بداند
خدا در خانه ء ما بود
و بی آن که کسی بداند
آفتاب ازمشرق صدای مادر من طلوع می کرد

ای وطن ای تار و پودم زانِ تو / ای سرو جانم فدای جانِ تو

ای وطن ای کهکشانِ عشقِ ما / ای تو مهر آسمان عشق ما

ای اهورای دیارِ مرد خیز / جایگاه بابکِ دشمن ستیز

ای زمین و آسمانت پر گهر / گاهواره دانش و مهد هنر

ای وطن ای مهروش جانانِ من / ای تمام وسعتِ ایمان من

بسته مهر تو هم تا زنده ام / من تو را تا زنده هستم بنده ام

نام نیکت اوجگاه افتخار / تا جهان بر جاست نامت پایدار

نام پرآوازه ات پاینده باد / بر سرت مهره فلک تابنده باد

نامِ ایران یادِ ایران بر قرار / تا قیامت زادگاهم پایدار