♥ نگار ♥
ﻣﺮﮔﺖ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺯ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯾﯽ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ . . . . . . . . ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ ، ﻣﺠﺒﻮﺭﯼ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﻨﯽ ..
fereshte
از زرتشت پرسیدند زندگی خود را بر چه بنا کردی؟ گفت: چهار اصل 1-دانستم رزق مرا دیگری نمیخورد پس آرام شدم 2- دانستم که خدا مرا میبیند پس حیا کردم 3- دانستم که کار مرا دیگری انجام نمیدهد پس تلاش کردم 4-دانستم که پایان کار من مرگ است پس مهیا شدم
fereshte
تنهایی تنهایی تنهایی هیچ چیز به اندازه ی تنهایی غم انگیزنیست ! تنهایی نام بیهوده زندگیست ! وقتی بیداری خسته و غمگینی وقتی میخوابی کابوس میبینی ! سردت میشود انگار برف روی استخوان هایت نشسته باشد تنهایی جهنمی نا متعارف است جهنمی با آتش سرد میان شعله ها از سرمایخ میزنی ! تنهایی هول آور است پر از ظلمت و ناشناختگی مثل خانه ای متروک در حاشیه ی جنگل عبور نسیمی از لابلای علف ها میتواند از ترس دیوانه ات کند . وقتی تنهایی به همه چیز و همه کس پناه میبری پخش میشوی در کوچه وخیابان به جاهایی میروی که نباید بروی به آدم هایی سلام میکنی که نباید... محبوب من ! بیا دست مرا بگیر و مرا بیرون بکش ! از کافه های دود و نیشخند از گلوی شبها از گل و لای روزها من پراکنده شده ام بیا مرا جمع کن از کوچه وخیابان بیا مرا جمع کن از دیگران ! تنهایی درنگ در سنگ است حرف زدن از یاد آدم میرود تنهایی درست مثل پیری ست خمیدن تک درخت است تنهایی تجسم راه های مسدود است بیچارگی روباه است در یک قدمی مرگ و ترن . محبوب من ! من تنهایم بی تو هیچ کاری نمیتوانم بکنم دیگر شعر هم نمی توانم بنویسم و این تنهایی تلخ است تلخ مثل نگاه نوازنده ای که با دست های بریده به پیانو مینگرد .
