دلگـــیرمـ

از تمـــامـ شمـــا

شمـــایــی کــه ندانستــــهـ

چــه بـــی رحمـــانه بـــه مســـلخ مـــیبرید...

نجــــابتـــ و پـــاکـــی را

از اویــی کـــه چــــه نــاجـــوانمـــردانـــه

بـــه حـــراج میگـــذارد انســـانیتــــ یکـــ زن را

و مــــن مجـــرمــمـ

جـــرممـ آزادیـ ستـــ

بـــه دار مکـــافــاتـــ آویزانمـ

بـــه جـــرمـ اینکـــه نخـــواستمـ احـــساسمـ را تســلیمـ کــنمـ

بـــه کــسی کـــه لایقـــش نبـــود

تمــامـ کـــسانـــی را کــه حتـــی 

ذرهـ ای بــه انســانیتمـ شــکـــ کــرده اند

را بـــه خدا مــیسپــارمـ

و

دادمـ را از او میخواهمـ

و او را بـه جـهـنمـ مـیسپـارمـ

مـیدانمـ درآتشــی کــه خــود افــروخــته میســوزد

و خــواهــد سوخـتــــ

حیثـیتـــ چـیزی نیستـــ کـه بـه راحـتـی بـه دستــ بیایــد

خــدا حـیثـیتتـــ را حـفـظ کــند

اگـر بخـواهـد کـه دردی کـه مـن تجـربـه کـرده امـ را تجــربه نکـنی

امـا مـن بــه عـدالتـــ خــدا ایمـــان دارمـ

بایـد بچـشـی درد خنجــری را کــه ناجـوانمــردانه بر قلبمـ فــرو کـردی

و مـن چـون گـذشته در سکـوتـــ و خلوتــ خــویشـ مینشینمـ

مینویسمـ و احـساسمـ را ارج مـیـنهــم

دنــیـای تنـهاییمـ را بــا هــیچ چـیز عـوض نخـواهم کــرد

به جای گندم از امروز، سیب می کِشمت
هــــــــــزار مرتبه آدم- فریب مــی کشمت
نه آنقدر کـــــه به دوزخ کشـــــانی ام این بار
به رغـــم وسوسه هایت نجیب می کشمت
پـــر از سکوت نیایش، پــر از شکــــوه دعا
وضو گرفته به امــــــن یجیب می کشمت
برای این که بدانی چه می کشم گــاهی
میان این همــه آدم، غـــــــریب می کشمت
و مثل پنجـــــــره هایـــی کـه رو به دیوارند
از آسمان و زمین، بی نصیب می کشمت
بایست! دار مسیحــــــم بـــه پـــا شود حـــــالا
شبی که بال گشـــــودی صلیب می کشمت
تــو شاعــــــرانه ترین هفت سین عمر منـــی
میان سفره فقط هفت سیب می کشمت!

کجاها را به دنبالت بگردم شهر خالی را…!؟
دلم انگــار باور کــرده آن عشق خیالـی را
نسیمی نیست… ابری نیست… یعنی:نیستی در شهر
تـــــو در شـهری اگــر باران بگیرد این حوالـی را
مرا در حسرت نارنجــــزارانت رهـــا کـــــردی
چراغان کن شبِ این عصــرهای پرتقالی را
دلِ تنگِ مـــرا با دکـمه ی پیــراهنت واکن
رها کن از غم سنـجاق، موهــای شلالی را
اناری از لبِ دیوار باغت ســرخ می خنــدد
بگیر از من بگیر این دستـهای لاابـــالی را
شبی دست از سرم بردار و سر بر شانه ام بگذار
بکش بر سینه این دیوانـه ی حـالی به حـالی را
نسیمی هست… ابری هست… اما نیستی در شهر
دلــم بیهوده مــی گردد خیابان های خالـی را…!

بــکش بــیرون خــاطــراتــت رو از تــوی آهــنگهای مــحبوبــم

مــیخواهم با اعــصاب راحــت گوشــشان کــنم . . .

مــــرد

چــیزی داره بــه نـــام غـــرور 

بــرای هـــمین هــمه فــکر مــیکـنن دلــش از ســنگــه


وگـــرنـه .. هـــزار بــار بــیشتر از زن بـه احـساسـات و نوازش نــیاز داره


بــاور نــداری ؟؟؟

آهـــنگــی غــمگـین تـر از صــدای گـریـه ی مــرد ســراغ داری ؟؟!

بـآ تـو هَــر جهنمــی میشِــه بِهِشـت. . . بـآ تو میشِـه صَـد هـزآر قصــه نِوِشت. . .X