پسره مرتب به ساعتش نگاه میکنه تا اینکه دختره بهش میگه : شما منتظر کسی هستید؟ پسره میگه : نه! من فقط دارم به ساعتم نگاه میکنم ، آخه تازه خریدمش ، جدیدترین مدله! دختر : جدی! ، مدرنه؟ ، امکاناتش چیه؟ پسر : آره خب مدرنه ، یکی از امکاناتش اینه که از طریق اشعه آلفا با من ارتباط برقرار میکنه ، یه جور تله پاتی ! ... دختر : واه! چه جالب ! الان داره ساعتتون چی میگه؟ ... ... پسر : داره میگه شما چرا لباس زیر ندارین؟ دختر: بله !!؟؟ من که لباس زیر دارم !! پسر : اوه ! ساعت لعنتی !! فکر کنم یک ساعت جلو رفته !!!!!!!

من نه عاشق بودم نه محتاج نگاهي كه بلغزد بر من،‌من خودم بودم و يك حس غريب كه به صد عشق و هوس مي ارزد

گفتم نگاهت نمی کنم

صدایت نمی زنم دیگر

شاید این دلِ شکسته

این خیالِ آشوب

آرام گیرد...

نگرفت و باز

بهانه ات را می گیرد.

من نه عاشق هستم و نه محتاج نگاهی که بلغزد بر من/من خودم هستم و یک حس غریب/که به صد عشق و هوس می ارزد...

من ایده آلیست نیستم،... باور کن نیستم،
چیزی که میخوام اصلا بزرگ و آرمانی نیست!
یه چیز ساده میخوام.... آرامش!
بفهم... خسته م از اینهمه دلتنگی
به قول تو بی مورد اما بنظر خودم منطقی
که نه کم میشه نه تموم.
دلتنگ حضور آدمیم که منو برای خودم بخواد،
منو دوست داشته باشه
با تمام خصلت های خوب و بدم...
آدمی که وقتی غمگینم
دوستانه سرمو روی شونه هاش بگیرهه
و با مهربونیش آرومم کنه
کسی که با یه نگاه مهربون و عمیقش
غم عالم از یادم بره
و با یه لبخند مطمئنش دلم پر بشه از باور؛
کسی که شبها آخرین کارش گفتن شب به خیر باشه
و اولین کارش بعد از بیداری فرستادن
یه صبح به خیر از ته دل!!!
کسی که از ته دل تمام این کارای ساده رو برام بکنه
نه برای ......
اینا واقعا ایده آلیست بودن رو می رسونه؟

گاه یک لبخند انقدر عمیق میشود که گریه می کنیم
گاه یک نغمه انقدر دست نیافتنی میشود که با ان زندگی می کنیم
گاه یک نگاه انچنان سنگین میشود چشمانمان رهایش نمی کند
گاه یک عشق انقدر ماندگار می شود که فراموشش نمی کنی

فرزندت است؟ در آغوشش بگیر
معشوقه‌ی‌ توست؟ لب‌هایش را سخت ببوس
دوست هستید؟ خوب به همدیگر نگاه کنید
در دِنیای من
هر لحظه ...
شاید لحظه‌ی ِ آخر باشد

آدم به شش دلیل شانس آورده! چون حوا نمی تونسته بهش بگه:

1.من ادمت کردم
2.برو از شوهر مردم یاد بگیر
3.دیشب کجا بودی
4.پولاتو دادی مامانت
5.مامانم اینا
6.چرا به اون زنیکه نگاه کردی؟

رویای با تو بودن را نمی توان نوشت نمی توان گفت و حتی نمیتوان سرود
با تو بودن قصه شیرینی است به وسعت تلخی تنهایی
و داشتن تو فانوسی به روشنایی هر چه تاریکی در نداشتند
و...و من همچون غربت زدای در اغوش بی کران دریای بی کسی
به انتظار ساحل نگاهت می نشینم و می مانم تا ابد
وتا وقتی که شبنم زلال احساست زنگار غم را از وجودم بشوید
بانوی دریای من...
کاش قلب وسعت می گرفت شمع با پروانه الفت می گرفت
کاش توی جاده های زندگی خنده هم از گریه سبقت می گرفت.

اسفند رو ب پایان است
وقت کوچ کردن، وقت بخشيدن و صاف کردن دل،
پس مراببخش:
اگر
با نگاهي
یا صدايي
یا زباني
بر دلت ترکي انداخته ام.