متن نوحه غریبه 


غریبه چون که ما عاشقش نشدیم

غریبه بنده لایقش نشدیم غریبه

رهرو صادق نشدیم غریبه

غریبه چون که ما عاشقش نشدیم

غریبه بنده لایقش نشدیم غریبه

رهرو صادق نشدیم غریبه

امون ز غفلت امون ز تهمت

از دست ما تو غیبت حضرت حجت

گناه شد عادت غیبت عبادت

جالب اینه گذاشتیم سر خدا هم منت

هر جا ریا شد به اسم خدا شد

همه دکان باز کرده ای حتی تو هیئت

چیا ببینه دل سیاه و یا رو زبون

الهم زرناق شهدت

از امر به معروف ترسیدیم

حاجی و دور شیطان گردیدیم

همسایه یتیم و سیر خوابیدیم

ما به زمین خورده خندیدیم

خدا نفهمیدم خدا نفهمیدیم

خدا نفهمیدم خدا نفهمیدیم

خدا نفهمیدم خدا نفهمیدیم

خدا خدا غریبه

خدا خدا غریبه

خدا خدا غریبه

غریبه چون که راحت گناه کردیم

غریبه به نا محرم نگاه کردیم

غریبه نامه فقط سیاه کردیم

غریبه چون که راحت گناه کردیم

غریبه به نا محرم نگاه کردیم

غریبه نامه فقط سیاه کردیم

فروختیم ایمان خریده ایم نان

خاک می خوره به روی تاقچه قرآن

سحر نهادیم نه خمس مالی

اسم مون هم گذاشتیم

عبد شاه مردان

شیعه حرفی آدم برفی

هنوز نمک نخورده ایم

میش کنین نمکدان

یه پا تو مهراب یه پا لب آب

رو یه روی عکس شهید عکس شهیدان

بگو خدا قرق امیدم کن

بی خریدارم خریدم کن

پیش مسیر مو سفیدم کن

نذر ابوالفضل به رشیدم کن

خدا شهیدم کن خدا شهیدم کن

خدا شهیدم کن خدا شهیدم کن

خدا شهیدم کن خدا شهیدم کن

خدا خدا غریبه

خدا خدا غریبه

خدا خدا غریبه

غریبه که دوستش داریم واسه حاجت

غریبه می پرستیمش برا جنت

غریبه که به تنهای کرده عادت

غریبه که دوستش داریم واسه حاجت

غریبه می پرستیمش برا جنت

غریبه که به تنهای کرده عادت

تو راه پاکی زدیم به خاکی

چه عاشقی چه مجنونی چه سینه پاکی

جای حرم کیش جای پرچم دیش

چه ساده جای مقدسات میشه حتی کیش

این وعض ناموس کو کف افسوس

نکشیدیم خجالت از چادر خاکی دیگه شیطان شد ایانعکبد

ببین خدا را ول کردیم می گردیم با کی

ای خدا مدالم کن بکش و در القمه چالم کن

خدا حلالم کن خدا حلالم کن

خدا حلالم کن خدا حلالم کن

خدایا: دانستن این که چقدر مرا دوست داری کار سختی نیست

وقتی گریه هایم شیشه های اتاق را لمس میکند

وقتی دستانم بر روی شیشه ها سر میخورد

هر روز از انگشتانم شروع میشوی، به کنه وجودم میروی

و آنگاه این هیاهو از حنجره ام به تو میرسد

خدایا: من یک جسم سردم پر از نوسان های ناخواسته و احساسات نانوشته

و تو در میان همه ی اینها یک هستی مطلق هستی

یک معجزه که مرا به وجد می آورد

من در نگاه کردن به تو، واژه ای میشوم در متنی گسترده

تو مرا در سکوتم فهمیدی

وقتی که دلهره، آخرین کلمه ی مشترک چشم ودلم بود

وقتی ساعتها اجازه ی حرکت را از زمان گرفتند

وقتی همه ی رقصیدن من، تب و لرزم بود

هیچکس مثل تو نقطه چین ها را پر نمیکند

تویی که اول از هرکس و هرچیزی به ذهنم خطور میکنی

 وآخر همه میروند و تو باز هم ادامه داری

میخوابم در آغوش تو

تا لرزش دندانهایم

تپش قلبم

و حالت ایستای دردم را فراموش کنم

بگذار که هر لحظه دوباره به تو بگویم: سلام!

و آنقدر به آسمان نگاه کنم که ستاره ها به عشقم حسودی کنند

خدایا:این روزها که دست های تو مرا به فردا میکشد،

حس غریبی دارم

گاهی اشک..گاهی بغض..گاهی درد

بگذار مدام صدایت کنم

تا بودنت را فراموش نکنم!