خماری هایم را کشیده ام....
هر جور میخواهی ترکم کن......

نگران نباش

من انقدر امروز و

فردا های نیامدن را دیده ام

که دیگر هیچ وعده ی بی سر انجامی

خواب و خیال ارزو هایم را اشفته نمیکند

حالا یاد گرفته ام که فراموشی دوای درد همه ی

نداشتن ها

نخواستن ها

و

نیامدن هاست

یاد گرفتم که از هیچ لبخندی خیال دوست داشتن به سرم نزند

یاد گرفتم که بشنوم تا فردا و به روی خود نیاورم که فردا ها

هیچوقت نمیایند

نگران نباش

من انقدر امروز و

فردا های نیامدن را دیده ام

که دیگر هیچ وعده ی بی سر انجامی

خواب و خیال ارزو هایم را اشفته نمیکند

حالا یاد گرفته ام که فراموشی دوای درد همه ی

نداشتن ها

نخواستن ها

و

نیامدن هاست

یاد گرفتم که از هیچ لبخندی خیال دوست داشتن به سرم نزند

یاد گرفتم که بشنوم تا فردا و به روی خود نیاورم که فردا ها

هیچوقت نمیایند

دلم تنگ است برای کسی که نمی داند... ..

نمی داند که بی او به دشت جنون می رود دلم... ..

می دانم که اگر نزدیکش شوم، دور خواهد شد.... ..

پس بگذار که نداند بی او تنهایم... ..

دور میمانم که نزدیک بماند..

می گویند خنده بر هر درد بی درمان دواست
نمی دانم چرا خنده های من نمك دردهایم هست

نمی دانم دوستش دارم یا نه؟!

با هم قدم میزنیم

با هم میخوابیـم

دلم که میگیرد، آغوشش را بـــاز می کنـــــد

و بر گونه هایم بوسه میزند

اما نمی دانم دوستش دارم یا نه؟!

” تنهاییـــــم را ” …

صدای باور پاییز می آید
برگی سال ها سکوت را زیر قدم هایم
آهسته می شکند
این گونه خلوتم پاره می شود
پاییز را خوب می فهم
صدای [!]گ را خوب می شناسم
ببین
مرگ این برگ چه زیباست
سرابی مبهم از بهار میبینم
صدای مرگ می آید
صدای باور پاییز می آید
خش خش مردن این برگ ها
زندگی من ترانه می شود...

یاد داری
در آن روز آخر
تو اشک میریختی
من زجه میزدم
تو زمین و زمان را نفرین می کردی
من به خدا قسم میخوردم
راستش دروغ بود
فقط نمیخواستم بشکنی
نمیخواستم دیگر
به این دیوانه تکیه بدی
رفتنم مردی نبود
ولی کلاهت را قاضی بکن
دروغ هایم هم
نامردی نبود

#آزاد#