دل من بهونه داره
غم عاشقونه داره
به هوای روی ماهت
همه شب بهونه داره
(..')/♥ ♥('..)
.\♥/. = .\█/.
_| |_ ♥ _| |_

سلامتی همه ی مامان و باباهایی که شبها صدای دکمه های کیبورد رو می شنون ولی چیزی نمی گن!!!

استاد زبانمون سركلاس واسش اس ام اس اومد جو گير شد بلند خوندش متنشم دعوت از اساتيد جهت شركت در همايش مبارزه با اعتياد بود!!!!!!!!!!!!!!
منم كه دنبال سوژه...ازش پرسيدم استاد فقط واس استاداي معتاد اومده يا واس همه استادا؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟خخخخخخخخخخخخخخ
من)
استاد(" title="(" />(((((((
دخترا‌‍
انجمن ترك اعتياد))))
اما پسرا هه!!!!!
يه جورايي مچاله شد طفلكي!!!!!!!!!!!!!!
من برم درسمو حذف كنم زود بر ميگردم!!!!!!!!

تلخ است،همه فکر کنند سرت شلوغ است و تنها خودت بدانی که چقدر تنهایی…

ســــلامتیه همه رفـیقایـی کـه نـــه دنـیا عوضشــون مـیکنــه

نـــــــــه مـن بـــــا دنــیا عوضشون میــکنم

امروز به این نتیجه رسیدم که هر وقت میرم کارواش همه پرنده ها اسهال میگرین

اون وقتا که داداش کوچیکم 5 سالش بود بهش یاد داده بودم
هر وقت جیش داره به جای اینکه بگه جیش دارم بگه میخوام بخونم
یه شب داییم خونمون بود شب که همه خواب بودن داداشم به داییم گفت دایی بیدار شو میخوام بخونم
دایی هم که نمیدوست جریان چیه گفت باشه عزیزم فقط اروم تو گوشم بخون که کسی نفهمه!!
خدا رحمت کنه رفتگان شما رو عفونت گوش 1 سال بیشتر بهش فرصت نداد

درد...


چه حقیرند مردمی که نه جرأت دوست داشتن دارند و

نه اراده‌ی دوست نداشتن و

نه لیاقت دوست داشته شدن و

نه متانت دوست داشته نشدن و

مدام شعر عاشقانه می‌خوانند



و تراژدی غم‌انگیز انسان این است که آنچه هست،

نباید باشد و آنچه باید باشد،

نیست و همه حرف‌ها همین است وهمه‌ی دردها همین جا است.

درد روح این است و این است که:




«انسان شقایقی است که با داغ زاده است.»

یکی از فانتزیام اینه که :

توی بیمارستان،یه پرستار فوق العاده زیبا وجذاب

از اتاق عمل سریع میاد بیرون و داد میزنه:آقای دکتر؟آقای دکتر؟بیمار داره از دست میره

من درحالی که لبخندی پرمعنا برلب دارم سرمو میندازم پایین و از توی کشو دستکشمو در میارم ...

پرستار بلندتر و با التماس میگه:

آقای دکتر عجله کنید ،قلبش از حرکت ایستاده

من بازهم با لبخندی معنا دار دستکشارو دستم میکنم

ایندفعه همهءپرستارا ودکترا از اتاق میریزن بیرون و فریاد میزنن آقای دکتر آقای دکتر بیمار داره میمیره

من که دسکشامو دستم کردم با خونسردی به چهرهءتک

تکشون نگاه میکنم و میگم:

آقای دکتر طبقه بالا تشریف دارن

بعد سطل آبو با پام هول میدم جلو و همینجور که دارم زمینو تی میکشم

توی مه و غبار ناپدیدشم.

روانی هم خودتی