دخـتــَــر کـه بــاشی
میـدونـی اَوّلــــیـن عِشــق زنـدگیـتــ پـــِدرتـه
دخـتــَــر کـه بــآشی میـدونـی مُحکــَم تــَریـن پَنــآهگــاه دنیــآ
آغــوش گــَرم پـــِدرتـه
دخـتــَــر کـه بــآشی میـدونـی مــَردانــه تـَریـن دستــی
کـه مـیتونی تو دستـِـت بگیـــری و
دیگـه اَز هـــیچی نَتــَرسی
دســــتای گَرم وَ مِهـــــرَبون پـــِدرتـه
هَر کـجای دنیـا هم بـــاشی
چه بـاشه چـه نبــاشه
قَویتــریـن فِرشتــه ی نِگهبـــان پـــِدرته

اَگـر کَسـی سٌـراغی از مَن گِرفـت . . .
بِگوییـد رَفته است!
اَگـر پٌرسیـد کجـا؟
بگوییـــد رفتـه بخـوابـه
حتمـــــا ک نَباید یـه چیـز عاشقـانه باشـه کـه!

چـه زخـم هـایی بـر בلـم خـورב ...


تـا یــاב گرفــتم ...


کـه هـیــچ نــ ــوازشـی ...


بـــــــــیבرב نــیست ...! !

تمام غصه ها از همان جایی آغاز می شوند که،
ترازو بر می داری می افتی به جان دوست داشتنت.
انـدازه مـی گـیـری !
حسـاب و کـتـاب مـی کـنـی !
مقـایـسـه مـی کـنـی !
...
و خدا نـکـنـد حسـاب و کـتـابـت بـرسـد بـه آنـجـا کـه زیـادتر دوستش داشته ای ،
کـه زیـادتـر گذشـتـه ای ،
که زیـادتـر بـخـشـیـده ای ،
به قـدر یـک ذره ،
یک ثانیه حتی !
درست از همانجاست که توقع آغاز می شود
و توقع آغاز همه ی رنج هایی است که ما می بریم…!

هـر وقـت در فـریـب دادن کسـی مـوفـق شـدی,


بـه ایــن فکـر نبــاش کـه اون چقـدر احمــق بــوده...


بـه ایــن فکـر کـن کـه اون چقـدر به تـو اعتــماد داشــته

وقتی دلـم بـه سمـت تـو مـایـل نـمی‌شـود
بـایـد بـگـویـم اسـم دلـم، دل نـمی‌شـود

دیـوانـه‌ام بـخـوان کـه بـه عـقلم نـیـاورنـد
دیـوانه‌ی تـو است که عـاقل نـمی‌شود

تـکلیف پـای عـابران چیست؟ آیـه‌ای
از آسمـان فـاصلـه نـازل نـمی‌شـود

خط می‌زنم غبار هـوا را که بنگرم
آیا کسی ز پنجره داخل نمی‌شـود؟

می‌خواستم رهـا شوم از عـاشقـانـه‌ها
دیدم که در نـگاه تـو حاصل نـمی‌شـود

تـا نـیـستی تمـام غزل‌ها مـعـلق‌انـد
این شعـر مدتی‌ست کـه کامـل نـمی‌شـود

ﺩﯾـﺪﻩ ﺍﯼ ﺷــﯿﺸــﻪ ﻫـﺎﯼ ﺍﺗـﻮﻣﺒــﯿﻞ ﺭﺍ ﻭﻗـﺘـﯽ ﺿﺮﺑــﻪ ﺍﯼ ﻣــﯽ ﺧـﻮﺭﻧـﺪ ﻭ ﻣـﯽ ﺷـﮑﻨـﻨـﺪ !؟
ﺩﯾــﺪﻩ ﺍﯼ ﺷـﯿﺸــﻪ ﺧــﺮﺩ ﻣــﯽ ﺷــﻮﺩ
ﻭﻟــﯽ ﺍﺯ ﻫــﻢ ﻧﻤــﯽ ﭘﺎﺷــﺪ !؟
ﺍﯾـــﻦ ﺭﻭﺯﻫـــﺎ ﻫﻤـــﺎﻥ ﺷــﯿﺸــﻪ ﺍﻡ ؛
ﺧــﺮﺩ ﻭ ﺗــﮑـﻪ ﺗــﮑــﻪ ،
ﺍﺯ ﻫــﻢ ﻧـﻤـــﯽ ﭘــﺎﺷـﻢ ﻭﻟـــﯽ ﺷــﮑـﺴﺘـــﻪ ﺍﻡ . . .

فـرض کـن بــه عـکــاس بـگـویــــــــم :
تـارهـای سـپـیــــــد را سـیــاه کـنـــــــد…..
و چـیـــــن و چـروک هـا را مـاسـت مـالـــــــی…
و حـتـی از آن خـنـده هـا کـه دوسـت داری بـرایـم بـکـارد
بـاز هـم از نـگـاهـــــــــم پـیـداسـت چـقــــدر …
بـه نــبـــودنـــت خـیـره مـــانــــــده ام...