یکی از دانشمندان گوش بزرگ و درازی داشت.شخصی از راه استهزا و مسخره به او گفت:
-گوشهای شما برای یک انسان خیلی دراز است!
دانشمند گفت:بله...گوشهای شما هم برای جثه یک الاغ کوتاه است!

آرامـش می خواهـم ...

 به اندازه ی خوردن یک فنـجان قهوه کوتاه باشد ...

 یا قـدم زدن روی سنـگفـرش خیـس پـیاده رو ... طولانی ...

 فـرقی نمی کنـد

فقط آن لحظـه را می خواهـم

 آن لحظـه که تمام سلول هایم آرام می گیرند

در جهان قصه کوتاهی دیوار مخور
حسرت کاخ رفیقو زر بسیار مخور
گردش چرخ نگردد به مراددل کس
غم بی مهری مردم بی عار مخور

ای عشق جوانه کن بهار است هر شاخ کهن جوانه دار است شد غرق شکوفه سیب و دل نیز حوای همیشه بیقرار است سر سبزی نیم لحظه من سبزینه هفت سبزه زار است ای عشق شکفتنم بیاموز دل غنچه باغ انتظار است بیهوده مگوی کیست معشوق او چشم و چراغ روزگار است شهر تن و شهر جان ما را بسپار به او که شهریار است تا دیده بر او فتاد کاین کیست دل گفت که یار یار یار است ای عشق بدین مجال کوتاه زین بیش مرا چه اعتبار است برخیز و کمند خود رها کن دریاب که آخرین شکار است ای عشق بسوز هستیم را با یک نگهش که شعله وار است خاکستر من به راه او ریز بر گوی که بر منش گذار است بر گو که به دولت قدمهات از منت هر چه هست وارست