گاهی آدمهایی وارد زندگیمون میشن با کلی اشتیاق و کلی علاقه...اونقدر گرم و صمیمی میشن که باورشون می‌کنیم...بعد یه روز اونهمه علاقه ناپدید میشه...مثل توده عظیم برف که وقتی آفتاب می‌تابه آب میشه و دیگه اثری ازش نیست...گوئی هرگز نبوده...و تو به خودت می‌گی تمام چیزی که باور کرده بودی توهم بوده...این روزها دوستی‌های برفی رسم جدید آدمها شده

گفتم دوستت دارم ، نگاهی به من کرد و گفت : چندتا ؟ دستام رو بالا آوردم و تمام انگشتهای دستمو نشونش دادم اما اون به کف دستام نگاه می کرد که خالی بود .

حقایق گاهی وقتا توی شوخی پیدا میشه ...خیلی احمقانه است اگر فکر میکنیم آدمها توی شوخیها دلشان نمی شکند .

وجود نازنینت تکیه گاهیست برای بودنم،برقرار باش تا بیقرار نباشم...

زنـــــان ؛ عـاشـق مـردانـی مـی شـونـد کـه قـدرت نـگـاه مـردانـه شـان بـتـوانـد ؛ دنـــــیـــــای زنـــــانـــــه هـــــای آن هــــــا را تــــــســــــخــــــیــــــر کــــــنــــــد ! زن معنی تمام نگاه ها را می داند ، میداند ؛ چه نگاهی برای دیدن قلبش است ؛ چــــــــه نــــــــگــــــــاهــــــــی بــــــــرای کـــــــــشـــــــــف انـــــــــدامــــــــش ! بـه قـول ضـرب الـمـثـل قـدیـمــی پــنــجــره ی قــلــب زن چشــمــانــش اســت !

حرفهایی هست ، بدجور دل میشکنند ! بدجور دل می سوزانند ! بدجور خراب میکنند ! حرفهایی از نزدیکترین کسانت !! از عزیزترین کسانت ! گاهی دلت میخواهد ، نزدیک ترین ،آنقدر عزیز نبود !یا اگر بود ،کمی بیشـــتر .. حواسش ،به تاثیر ِ حرفهایش بود !!

گوش دادن یک هنر است. به‌جای نالیدن، گوش دادن را یاد بگیرید. گاهی عشق به آرامی درمی‌زند و شما نمی‌شنوید.

گاهی دست (خودم) را می گیرم؛ میبرم هواخوری. (یاد) تو هم که همه جا با من است، (تنهایی) هم که پا به پایم می دود... می بینی؟ وقتی نیستی هم جمعمان جمع است...

گاهی وقتها از نردبان بالا میرویم تا دستهای خدا را بگیریم غافل از اینکه خدا پایین ایستاده ونرده ها رو محکم گرفته که ما نیفتیم.

برایت همچنان آرزو دارم دوستانی داشته باشی،
از جمله دوستان بد و ناپایدار،
برخی نادوست، و برخی دوستدار
که دست کم یکی در میانشان
بی تردید مورد اعتمادت باشد.

و چون زندگی بدین گونه است،
برایت آرزومندم که دشمن نیز داشته باشی،
نه کم و نه زیاد، درست به اندازه،
تا گاهی باورهایت را مورد پرسش قرار دهد،
که دست کم یکی از آنها اعتراضش به حق باشد،
تا که زیاده به خودت غرّه نشوی