پاتوق دانشجویان ایران - جستجو در پست ها

Prof.Dr.Abdolreza Sh.Farahani

در یکی بود ... یکی نبود

باز قلبم عشق را در خویش باور میکند

با تمام لحظه های بی کسی سر میکند

خاطرات با تو بودن هم چو گل در باغ دل

خلوت بی انتهایم را معطر میکند

دیدگاه •

•

• 1392/05/4 - 01:16

+4

saqar

در یکی بود ... یکی نبود

عجب روزگاریه.....!@!

خانوووووووم....شــماره بدم؟؟؟؟؟؟

خانوم خوشگِله برسونمت؟؟؟؟؟؟؟

خوشگله چن لحظه از وقتتو به مــــا میدی؟؟؟؟؟؟

اینها جملاتی بود که دخترک در طول مســیر خوابگاه تا دانشگاه می شنید!

بیچــاره اصـلا" اهل این حرفـــــها نبود...این قضیه به شدت آزارش می داد

تا جایی که چند بار تصـــمیم گرفت بی خیــال درس و مــدرک شود و

به محـــل زندگیش بازگردد.

روزی به امامزاده ی نزدیک دانشگاه رفت...

شـاید می خواست گله کند از وضعیت آن شهر لعنتی....!

دخترک وارد حیاط امامزاده شد...خسته... انگار فقط آمده بود گریه کند...

دردش گفتنی نبود....!!!!

رفت و از روی آویز چادری برداشت و سر کرد...وارد حرم شدو کنار ضریح

نشست.زیر لب چیزی می گفت انگار!!! خدایا کمکم کن...

چند ساعت بعد،دختر که کنار ضریح خوابیده بود با صدای زنی بیدار شد...

خانوم!خانوم! پاشو سر راه نشستی! مردم می خوان زیارت کنن!!!

دخترک سراسیمه بلند شد و یادش افتاد که باید قبل از ساعت ۸ خود را

به خوابگاه برساند...به سرعت از آنجا خارج شد...وارد شــــهر شد...

امــــا...اما انگار چیزی شده بود...دیگر کسی او را بد نگاه نمی کرد..!

انگار محترم شده بود... نگاه هوس آلودی تعـقــیبش نمی کرد!

احساس امنیت کرد...با خود گفت:مگه میشه انقد زود دعام مستجاب

شده باشه!!!! فکر کرد شاید اشتباه می کند!!! اما اینطور نبود!

یک لحظه به خود آمد...

دید چـــادر امامــزاده را سر جایش نگذاشته

آخرین ویرایش توسط 28000 در [1392/05/3 - 19:46]

دیدگاه •

•

• 1392/05/3 - 19:41

+7

Tiam Mohseni

مهندسای فردا ( Tiam & Marichi )

آخرین ویرایش توسط tiyam در [1392/05/3 - 20:31]

47 دیدگاه •

•

• 1392/05/3 - 19:26

+20

AmiR

دل به چشمش دادم
دل به صداش دادم
دل خوشگلیش دادم
دل به عطره تنش دادم
دل به هرچیش که دادم
آخرش چیشدش
گفتش همه چی حوس بوده.
منم روش خیلی غیرت و غرور و...داشتم
همشو زیر پام گذاشتم بخاطرش
ولی اون چی
گذاشتو رفت
{-35-}

دیدگاه •

•

• 1392/05/3 - 18:48

+3

Mohammad Mahdi

به درختان جنگل گفتم شما با اين عظمت چرا از تكه آهني به نام تبر ميرنجيد. گفتند.... رنج ما از تبر نيست از دسته ي آن است كه از جنس خود ماست {-15-}

دیدگاه •

•

• 1392/05/3 - 18:01

+4

*elnaz* *

من توی این حجم کرخت بودن می پوسم..

من از این درد از این فاصله می سوزم..

من شکل توام پر چرک و خونابم..

من تن زخمیه پلنگی که تو خوابم..تو که شکستی و شکست واسه منم خواب تو..تو و پشت منو و پشت سرهم خنجر نو..بعد شیش سال سگی

هنوز زخمت رو قلبه..بعد این همه سالم هنوز اون درد قبله..که مثل خوره می خوره روحمو تو تاریکی..مثل جغد

کوری که تو کوچه باریکی..که تو بن بست تن تو خفه شدم.. قاطی بودم و با تو پاتی یک دفعه شدم..

مجنونی که گیتارشو با چش تو کوک کرد..چقد شعر شدم برات با ردیف برگرد..چقد ضجه مکیدم تو عالم

مستی که..نرم تو خلا یادت و اینکه نیستی که..بشیم نئشه ازهم بزارم سرتو رو سینم..

بازم خیس شی با گریه های بی دلیلم...بازم بغض تو گلوم ...بزنه چمبره...بازم بخندی مثل همیشه

بگی میگذره...مثل غزل بشی اشکی بشی تو چشام.. دوباره مهدی موسوی بخونی برام...

هر دونه دونه خاک تنت واسم عزیز بود...با اینکه رابطمون همیشه تو اوج و حضیض بود...

با اینکه تموم ثانیه ها با تو شکنجه...شدم ولی وقتی نیستی این عمق رنجه...که هستن از بار معناییش خالی

میشه...سایه ی ثانیه های ساعت سالی میشه..که پنجره ها از زخم تن تو شکستن...

که حنجره ها همه خفه شدن و بستن...من ترسو تنها تورو ترانه کردم...

صد بار قسم خوردم برنگردم...ولی مگه میشه نمیشه تو خاکمی...

واسه تو دائم الوضو ام تو نمازمی...واسه توئه لامصب این پر پر زدن...ببین روزی که جنازمو واست اوردن..